Co oznacza tytuł parafii?

Tytuł ten zawiera w sobie tajemnicę Chrystusa, o której mówi  św. Łukasz Ewangelista (zob. Łk 2,22-40). Oto Bóg przychodzi do swego ludu. Jezus niesiony jest do świątyni na rękach Maryi i Józefa i jako  Pierworodny ofiarowany Panu. W ten sposób zostają wypełnione przepisy Prawa Starego Testamentu, ale nade wszystko Jezus wstępuje do świątyni jako jej Pan i spotyka się z ludem w osobach Symeona i Anny. Symeon, który postawił sobie jako cel życia – ujrzeł zbawienie, rozpoznaje w Dzieciątku Zbawiciela i nazywa Go „światłem na oświecenie pogan”. Wydarzenie to można nazwał jednym słowem – spotkanie To wydarzenie historyczne ujęte w symbolu świecy, którą bierze do ręki chrześcijanin – jak Symeon Chrystusa – wskazuje na naszą ścisłą łącznośł z Chrystusem. Chrystus jest naszym  Zbawicielem, wyprowadzającym cało z burzy (Mt 8,25), z choroby (Mt 9,21n), prześladowań (Łk 1,71), z mocy zła i śmierci (Mt 1,21)... .

Druga prawda którą odczytujemy w tym wydarzeniu zawarta jest w akcie Ofiarowania. Wszystkie ofiary Starego Przymierza były figurą i zapowiedzią Ofiary Krzyżowej, której akt pierwszy rozegrał się w świątyni jerozolimskiej czterdziestego dnia po Narodzeniu Chrystusa.

Za pierworodne dzieci składano ofiarę zastępczą. Jeśli we wszystkich  przypadkach sens aktu ofiarnego spełniał się w ofierze zastępczej  - to w tym jedynym zdarzeniu  Ofiara Tego Dziecka – Jezusa, miała sens dosłowny. Bóg Ojciec przyjął tę Ofiarę już tutaj, jako pierwszy akt  tego, co nastąpi później na krzyżu.

Uczynił swoje życie darem, ofiarą – dla Boga, dla innych – oto wielki sens ludzkiego życia, by go nie stracił.

Tę tajemnicę Chrystusa czcimy specjalnym świętem, które nazywamy – Ofiarowaniem Pańskim i obchodzimy je 2 lutego. Postacią centralną tego święta jest Chrystus – Światłość Świata  i dlatego tego dnia przynosimy do świątyni świece zwane  gromnicami do poświęcenia. W naszej polskiej tradycji tego dnia czcimy także Matkę Bożą, którą nazywamy Gromniczną. Ona jest niosącą Światło, dającą nam Jezusa, ale Jezus jest postacią pierwszoplanową.
W pobożności polskiej istniało przekonanie, że Maryja poprzez świecę symbolizującą Chrystusa odpędzi wygłodniałe wilki od ludzkich domostw i dlatego malarz Stachiewicz  przedstawił Matkę Bożą Gromniczną jako broniącą uśpione wioski od wilków. Poeta Marian Gawlewicz tak objaśnia ten obrazek: „Gdy w noc miesięczną wilki w polach wyją, ludzie się ze snu budzą z wielkim strachem i słychał szepty pod słomianym dachem:

W Twoją obronę weźmij nas Maryjo.
I znów zasypia z tą ufnością wioska,
że w śniegach nad nią – czuwa Matka Boska.
Gdy dziś na świecie wilki w ludziach wyją –
w Twoją obronę weźmij nas Maryjo.

Czy i ty masz gromniczną świecę? Co ona znaczy w twoim życiu?

ks. Józef Matuszewski