Poprawna interpretacja zakończenia drugiego czytania wymaga korekty (...). W czasach biblijnych przybytkiem nazywano centralną część świątyni. W tekście oryginalnym występuje termin, który dobrze jest oddany w przekładzie Edycji św. Pawła: „Wiemy, że kiedy namiot, w którym mieszkamy tu na ziemi, zostanie zwinięty, otrzymamy od Boga jako mieszkanie budowlę niewzniesioną rękami, lecz wieczną, w niebie". Apostoł, wzmiankując namiot, podkreśla przemijający charakter ziemskiej egzystencji w kontraście do życia wiecznego – daru Boga. Słowa o bluźnierstwie przeciw Duchowi Świętemu nie oznaczają jakiegoś grzechu, którego Bóg nie mógłby albo nie chciałby odpuścić. Nie ma takiego jednego, szczególnego grzechu. Pozbawienie przebaczenia ma natomiast miejsce, gdy człowiek odwraca się od tego aktu wykonywanego przez Jezusa w Duchu Świętym. Tego Ducha uczeni w Piśmie nazywają Belzebubem, dlatego bluźnią przeciw Niemu i pozbawiają się odpuszczenia grzechów. To Duch Święty mieszka i działa w Jezusie. Ma On władzę nad Złym, owym „mocarzem", i ma moc nad złem w człowieku.

„Kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką" (Mk 3,35).

Program duszpasterski Kościoła w Polsce