|
Chrześcijanin, który napił się z „płynącej" z boku Chrystusa „rzeki" Ducha Świętego, staje się duchowo płodny – owocuje w pokój i nadzieję |
|
Podczas celebracji wierzący złożył nadzieję w Panu (por. pierwsze czytanie, psalm responsoryjny; Ewangelia). W Bożym słowie i darze Komunii św. znalazł nasycenie, pocieszenie i potwierdzenie swej wartości. Tak umocniony wychodzi, aby dawać świadectwo nadziei: słuchać Boga, być Mu uległym, silnym wiarą i ufnie oczekiwać na Jego interwencję (por. KKK 1820). W ten sposób odnajduje pokój (jest wolny od lęku o jutro – por. KKK 2547) i jest uchroniony od losu „przeklętych", którzy pokładają ufność jedynie w „ciele". Owa ufność w „ciele" zostaje wyjaśniona w Ewangelii jako pragnienie dóbr materialnych, „sytości" jedynie fizycznej oraz ludzkiej chwały. Taka samowystarczalność, sytość i samozadowolenie prowadzą z kolei do próżności, pychy i pokładania ufności jedynie w sobie samym. W konsekwencji prowadzi to do krótkowzroczności (niedostrzegania prawdziwego celu życia), znudzenia życiem i wszelkiej głupoty.
Program duszpasterski Kościoła w Polsce |
|
Zakorzeniony - DajÄ™ SÅ‚owo |
|
|
