Łaska Wielkanocy to niezmierzona cisza, bezgraniczny spokój i niezmącony smak w duszy. To smak nieba, w którym nie panuje jednak szalona egzaltacja. Obraz Wielkanocy to nie harmider i upojenie w duchu, ale odkrycie nadrzędnego porządku — odkrycie Boga i wszystkiego w Nim. To wino bez upojenia, radość bez domieszki trucizny, Ĺźycie bez śmierci. Kosztując go przez chwilę, moĹźemy dostrzec i umiłować wszystkie rzeczy zgodnie z prawdą, posiąść je w substancji ukrytej w Bogu, bez pomocy zmysłów. Albowiem pragnienie lgnie do szaty i pozoru rzeczy, natomiast miłość ogarnia je w prostej BoĹźej głębi.

Gdyby tylko msza była co rano tym, czym jest w wielkanocny poranek! Gdyby modlitwy były zawsze tak klarowne jak wówczas, a Zmartwychwstały Chrystus jaśniał w mym sercu i wokół mnie w swej wielkanocnej prostocie! Jego prostota to nasze święto. To przaśny chleb, manna i pokarm niebieski — ta wielkanocna czystość, wolność i szczerość. Dawaj nam zawsze tego chleba z niebios! Pój nas zawsze tą wodą, byśmy juĹź nigdy nie pragnęli!

Oto Ĺźycie, które wlewa w nas Zmartwychwstały Chrystus, oto tchnienie Jego Ducha i Miłość, która oĹźywia Jego Mistyczne Ciało.

Ĺšródło - http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/rok_merton_04.html