Jesteś tutaj:


Start Katechizm na niedzielę Dobro wspĂłlne

Dobro wspĂłlne Drukuj Email
1. Pomimo pewnych skłonności człowieka do bycia samowystarczalnym i niezaleĹźnym uświadamiamy sobie, Ĺźe jesteśmy coraz bardziej nawzajem od siebie zaleĹźni, Ĺźyjąc w róĹźnych wspólnotach – nie tylko rodzinnych, zawodowych czy parafialnych, ale takĹźe we wspólnocie państwowej, narodowej, czy ogólnoludzkiej.
 
2. Człowiek z natury swej jest istotą społeczną i dobro kaĹźdego jest związane w sposób konieczny z dobrem wspólnym (por. KKK 1905). W Liście przypisywanym Barnabie znajdujemy wymowną zachętę, kierowaną do chrześcijan: „Zamknięci w sobie samych, nie Ĺźyjcie jedynie dla siebie w przekonaniu, iĹź jesteście juĹź usprawiedliwieni, ale gromadząc się razem, szukajcie tego, co poĹźyteczne dla wszystkich” (por. KKK 1905). Dziś tym bardziej widzimy, Ĺźe nie moĹźna mówić o rozwoju osoby nie uwzględniając więzów społecznych i dobra wspólnego. Obserwując łatwość, z jaką ludzie mogą dziś przenosić się z miejsca na miejsce, dowiadywać się o wydarzeniach, które miały miejsce na drugim krańcu ziemi, a wreszcie widząc, jak bardzo na gospodarkę jednego kraju mogą wpływać wydarzenia w państwie bardzo od niego odległym, dostrzegamy, Ĺźe wzajemna zaleĹźność ludzi coraz bardziej się pogłębia i rozszerza stopniowo na całą ziemię (por. KKK 1911).
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza: „Przez dobro wspólne naleĹźy rozumieć «sumę warunków Ĺźycia społecznego, które pozwalają bądĹş to grupom, bądĹş poszczególnym jego członkom pełniej i szybciej osiągnąć ich własną doskonałość»” (KKK 1906). Dobro wspólne odnosi się więc do wszystkich ludzi, tak poszczególnych grup społecznych, jak i poszczególnych osób i pociąga za sobą pewne prawa i obowiązki. Od kaĹźdego teĹź domaga się roztropności, a szczególnie od tych, którym zostało powierzone sprawowanie władzy.
 
3. Co obejmuje dobro wspólne? Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, Ĺźe obejmuje ono trzy istotne elementy. Po pierwsze: poszanowanie i popieranie podstawowych praw osoby ludzkiej, do których należą moĹźliwość urzeczywistniania i rozwoju swego powołania, prawo do postępowania zgodnie ze swoim sumieniem, prawo do ochrony Ĺźycia prywatnego, do sprawiedliwej wolności, takĹźe w sprawach religijnych (por. KKK 1907). Po drugie: dobro wspólne domaga się dobrobytu społecznego i rozwoju społeczności, tak w sferze materialnej, jak i duchowej; dlatego teĹź władza powinna zapewnić kaĹźdemu to, czego potrzebuje on do prowadzenia Ĺźycia prawdziwie ludzkiego, na przykład wyĹźywienie, odzieĹź, opiekę zdrowotną, pracę, wychowanie i kulturę, odpowiednią informację czy prawo do załoĹźenia rodziny (por. KKK 1908). Po trzecie: dobro wspólne stanowi pokój i bezpieczeństwo wszystkich, dlatego teĹź władza przy pomocy godziwych środków powinna zapewnić bezpieczeństwo społeczności i poszczególnym jej członkom, zapewniając prawo do słusznej obrony osobistej i zbiorowej (por. KKK 1909).
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, Ĺźe jedność rodziny ludzkiej, zakładająca powszechne dobro wspólne domaga się organizacji wspólnoty narodów, zdolnej zaradzać róĹźnym potrzebom ludzi na wielu odcinkach Ĺźycia społecznego, jak np. wyĹźywienie, zdrowie, wychowanie, praca, zaradzenie biedzie uchodĹşców rozproszonych po całym świecie, czy wspomagania emigrantów i ich rodzin (por. KKK 1911).
 
Czy troszczę się o dobro wspólne i je pomnaĹźam? Czy w trosce o własne dobro materialne i duchowe liczę się z dobrem innych ludzi? Czy zawsze potrafię zachować właściwą zasadę prymatu osoby przed rzeczą?
 
4. Zapamiętajmy: „Przez dobro wspólne naleĹźy rozumieć sumę warunków Ĺźycia społecznego, które pozwalają bądĹş grupom, bądĹş poszczególnym jego członkom osiągnąć ich własną doskonałość. Dobro wspólne obejmuje: poszanowanie i popieranie podstawowych praw osoby ludzkiej; dobrobytu, czyli wzrostu dóbr duchowych i ziemskich poszczególnych ludzi i społeczności; pokoju i bezpieczeństwa wszystkich” (KomKKK 407-408)
 
Ks. Andrzej Więckowski

 

 

 

 

 

 

« poprzednia   następna »