W czasie liturgii słowa Jezus staje pomiędzy nami – już nie w Nazarecie, ale w tej konkretnej miejscowości; już nie w synagodze, lecz w tym kościele. I oto On sam – przez usta lektorów i kapłana lu diakona – odczytuje słowo Boże, które zostało spisane pod natchnieniem Ducha Świętego. W tym słowie zwraca się do każdego z nas osobiście. Pociesza, napomina, umacnia, motywuje. „Gdy w Kościele czyta się Pismo Święte, sam Bóg przemawia do swego ludu, a Chrystus, obecny w swoim słowie, zwiastuje Ewangelię. Dlatego wszyscy winni z szacunkiem słuchać czytań słowa Bożego, które jest najważniejszym elementem liturgii" (OWMR 29). Podczas liturgii słowa przypominają nam o tym aklamacje: „Oto słowo Boże", „Oto słowo Pańskie". Nie można zapomnieć, że jest to słowo pełne miłości, które Oblubieniec – Chrystus kieruje do swojej Oblubienicy _ Kościoła. Dlatego proklamujący Ewangelię – po jej odczytaniu – z namaszczeniem całuje jej karty. Ten intymny gest bliskości i czułości wykonuje w imieniu całej wspólnoty. Jest on wymowną odpowiedzią Oblubienicy na słowo Oblubieńca. Nie chodzi tu bowiem o księgę, lecz o Tego, który przez nią przemawia.

Program duszpasterski Kościoła w Polsce