1. Swego czasu ogromną dyskusję wywołało przypomnienie mordu Żydów w Jedwabnem. W ogniu polemik o prawdę pojawiały się głosy o rzekomej współodpowiedzialności Kościoła katolickiego za ten fakt. Również w dyskusjach o holokauście – zagładzie narodu żydowskiego w czasie II wojny światowej – formułuje się oskarżenia przeciwko Kościołowi. Jaka jest zatem nauka Kościoła na temat judaizmu?

2. Katechizm stwierdza, że „Lud Boży Nowego Przymierza, zgłębiając swoją tajemnicę, odkrywa swoją więź z narodem żydowskim. W odróżnieniu od innych religii niechrześcijańskich, wiara żydowska jest już odpowiedzią na objawienie Boże w Starym Przymierzu” (KKK 839). Paradoksalnie to swoiste pokrewieństwo chrześcijaństwa i judaizmu, zamiast owocować współdziałaniem, przybierało w ciągu wieków – po obydwu stronach – postać gorszącej wrogości. Chociaż w dziejach Kościoła nie brakowało prób zmiany nastawienia wobec Żydów i judaizmu, chociaż istniały okresy spokojnej koegzystencji, to jednak dopiero od Soboru Watykańskiego II sytuacja uległa radykalnej zmianie.

1. „Pan kiedyś stanął nad brzegiem, szukał ludzi gotowych pójść za Nim, by łowić serca słów Bożych prawdą” – śpiewamy w znanej piosence religijnej. Ojciec Święty Jan Paweł II wyznał, że piosenka ta rozbrzmiewała w jego sercu, gdy przyjmował urząd następcy świętego Piotra. Śpiewamy ją często podczas prymicji i na jubileuszach kapłańskich, odnosząc jej słowa jedynie do księży. Czy jednak Chrystus nie szuka także świeckich, którzy jako matki i ojcowie, lekarze i rolnicy, inżynierowie, nauczyciele czy przedsiębiorcy są „gotowi pójść za Nim”? Czy nie pragnie także przez nich „łowić serc słów Bożych prawdą”?