1. Współcześnie wielu ludzi, także spośród uważających się za chrześcijan, wyraża opinie, że związanie się na całe życie z drugim człowiekiem jest zbyt trudne, a nawet wydaje się niemożliwe. Dlaczego więc Kościół nieustannie głosi konieczność wierności w związku małżeńskim?

2. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że „miłość małżeńska ze swej natury wymaga od małżonków nienaruszalnej wierności. Wypływa to z wzajemnego daru, jaki składają sobie małżonkowie. Miłość chce być trwała; nie może być «tymczasowa». To głębokie zjednoczenie, będące wzajemnym oddaniem się sobie dwóch osób, jak również dobro dzieci, wymaga pełnej wierności małżonków i nieprzerwanej jedności ich współżycia” (KKK 1646). Więź małżeńska jest również „obrazem i znakiem Przymierza łączącego Boga z jego ludem.” (Familiaris Consortio, 12). Kościół z całą mocą naucza, że dzięki łasce, jaką otrzymują małżonkowie w sakramencie małżeństwa, są oni „uzdolnieni do życia tą wiernością i do świadczenia o niej” (KKK 1647), ponieważ „mają udział w [Bożej] miłości, która ich prowadzi i podtrzymuje”, oraz uzdalnia do bycia świadkami wiernej miłości Boga (por. KKK 1648).

1. Jedną z „plag” współczesnego społeczeństwa są rozwody. Często słyszy się, że przyczyną rozwodów jest niezgodność charakterów małżonków albo zdrada małżeńska. Problemy małżeńskie, których końcowym efektem jest rozwód, swoimi negatywnymi skutkami odbijają się na dzieciach, które tracą w ten sposób ciepło domowego ogniska. Nie jest to zresztą jedyny negatywny skutek rozwodów: należy wymienić także zniszczenie miłości, jaka istniała między małżonkami, jak również osłabienie całego społeczeństwa.

1. Gdyby zrobić jakiś sondaż i zapytać zwykłych przechodniów, jakie są skutki małżeństwa, to spośród wielu odpowiedzi, w większości pewnie żartobliwych, znalazłoby się z pewnością stwierdzenie, że małżeństwo wyraża się dozgonnym trwaniem w związku ze współmałżonkiem jako jedynym partnerem. Potoczne rozumienie skutków małżeństwa jest w tym przypadku identyczne z nauczaniem Kościoła. Katechizm wskazuje, że głównym następstwem przyrzeczenia małżeńskiego jest wieczysty i wyłączny węzeł w sposób szczególny związany z Bożą łaską.

2. Każdy z przyjmowanych w Kościele sakramentów wywołuje określone i trwałe skutki. Nie inaczej jest w przypadku sakramentu małżeństwa. Ważnie zawarte i dopełnione małżeństwo rodzi węzeł małżeński, który nie może być rozwiązany i musi być traktowany jako wyłączny (por. KKK 1638). Nauczanie Kościoła wskazuje nawet, że sakrament małżeństwa niesie za sobą wzmocnienie małżonków i jest dla nich „jakby konsekrowaniem” (por. KKK 1638), czyli uświęceniem ich życia, wspólnoty i zadań jakie realizują.

1. Trudno dziś nie dostrzec ogromnej fali emigracji zarobkowej z naszego kraju, która naraża wiele małżeństw na niebezpieczeństwo rozpadu. Większość wyjeżdżających to jednak ludzie młodzi, którzy jeszcze nie założyli swoich rodzin. Często spotykając się z osobami innego wyznania albo religii pytają, jakie są możliwości zawierania małżeństw pomiędzy katolikami a osobami innego wyznania czy religii.

1. Każdy z nas z pewnością wielokrotnie uczestniczył w uroczystościach ślubnych. Zazwyczaj szczególnie pamiętamy chwilę, gdy kapłan wiąże stułą dłonie młodych na czas złożenia przysięgi. Jednakże zanim nastąpi ten moment, celebrans zadaje młodym pytania, dotyczące woli zawarcia małżeństwa: „Czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński? Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli aż do końca życia? Czy chcecie przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy?” Odpowiadając twierdząco na pytania kapłana narzeczeni wyrażają tzw. „zgodę małżeńską”. Oznacza to, że szczerze pragną zawrzeć związek małżeński.