1. „Pan kiedyś stanął nad brzegiem, szukał ludzi gotowych pójść za Nim, by łowić serca słów Bożych prawdą” – śpiewamy w znanej piosence religijnej. Ojciec Święty Jan Paweł II wyznał, że piosenka ta rozbrzmiewała w jego sercu, gdy przyjmował urząd następcy świętego Piotra. Śpiewamy ją często podczas prymicji i na jubileuszach kapłańskich, odnosząc jej słowa jedynie do księży. Czy jednak Chrystus nie szuka także świeckich, którzy jako matki i ojcowie, lekarze i rolnicy, inżynierowie, nauczyciele czy przedsiębiorcy są „gotowi pójść za Nim”? Czy nie pragnie także przez nich „łowić serc słów Bożych prawdą”?

1. Niejednokrotnie określamy niektórych ludzi mianem „charyzmatycznych mówców” czy też „charyzmatycznych przywódców”. W ten sposób chcemy powiedzieć, że osoby te posiadają niezwykłe zdolności: dar przemawiania do ludzi czy też niebywałe predyspozycje przywódcze, potrzebne do kierowania innymi. Wynika z tego, że „być osobą charyzmatyczną” to tyle, co być osobą obdarowaną konkretnymi talentami, darami, które pomagają w pracy z innymi ludźmi.

1. Podczas rozmów z wyznawcami różnych religii można usłyszeć zarzut, że Kościół katolicki zawłaszczył sobie „monopol” na życie wieczne, twierdząc że „poza Kościołem nie ma zbawienia”. Zwolennicy New Age sugerują, że nie ma religii lepszych i gorszych, bo każda jest jednakowo dobra i w każdej człowiek może dostąpić zbawienia. W związku z tym – ich zdaniem – nie ma znaczenia, czy ktoś jest katolikiem, muzułmaninem, hinduistą czy wyznawcą jakiejkolwiek innej religii: wystarczy tylko wierzyć i czynić dobro...

1. Pielgrzymi, przybywający na Plac św. Piotra w Rzymie, bez trudu zauważają w górnej części jednej ze ścian Pałacu Apostolskiego na Watykanie wielki wizerunek Matki Najświętszej z Dzieciątkiem. Polecił go tam umieścić 8 grudnia 1981 r. Jan Paweł II jako wotum dziękczynne za ocalenie swojego życia podczas zamachu, który miał miejsce 13 maja tego roku. Wizerunek podpisany jest czterema łacińskimi słowami: „Mater Ecclesiae Totus Tuus” - Matko Kościoła Cały Twój. Stanowią one podwójne wyznanie Papieża: mówią o wdzięczności Ojca Świętego za opiekę, jaką Maryja otoczyła go w tym dniu, oraz przyzywają jej opieki nad Kościołem. Zapytajmy dzisiaj: jaki jest związek Matki Bożej z Kościołem?

1. W księgach Nowego Testamentu nie znajdujemy wiadomości o ostatnich chwilach życia Maryi, Matki Jezusa. Nie wiemy więc, jak kiedy i gdzie zakończyło się jej ziemskie życie: czy była to taka sama śmierć, jakiej podlega każdy człowiek, a po niej nastąpiło wskrzeszenie i zabranie do chwały niebieskiej, czy też Maryja z ciałem i duszą została przeniesiona do nieba z pominięciem śmierci. Jaka jest nauka Kościoła o przejściu Maryi z tego świata do domu Ojca w niebie?

2. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Niepokalana Dziewica zachowana jako wolna od wszelkiej skazy pierworodnej winy, dopełniwszy biegu ziemskiego życia, z ciałem i duszą została wzięta do niebieskiej chwały i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobnić się do swego Syna, Pana panujących oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci” (KKK 966). Przytoczone słowa pochodzą z bulli Munificentissimus Deus papieża Piusa XII, który 1 listopada 1950 r. ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny jako prawdę objawioną przez Boga. Dogmatu o Wniebowzięciu Matki Bożej nie należy mylić z prawdą o Wniebowstąpieniu Chrystusa. Maryja – jak podkreśla Pius XII – została wzięta do nieba przez Boga, Chrystus zaś jako Bóg wstąpił do nieba własną mocą.