Jakie są obowiązki dzieci wobec rodziców? Drukuj

1. Ĺťycie ludzkie, jak cały ziemski świat, podlega zmianom. Rośniemy, dojrzewamy i starzejemy się. Rodząc się, jesteśmy najbardziej ze wszystkich stworzeń bezradni i potrzebujemy ciągłej opieki ze strony rodzicĂłw oraz tych, ktĂłrych Pan BĂłg stawia na drodze naszego rozwoju. Otrzymujemy wiele! Ale czy potrafimy dziękować? Wiele aktĂłw prawa cywilnego reguluje obowiązki względem dzieci, a co z obowiązkami dzieci względem rodzicĂłw? Prawie kaĹźdy wyrecytuje wyuczone w dzieciństwie przykazanie: „czcij ojca twego i matkę twoją”. Co jednak konkretnie oznacza ten nakaz?


2. Na podstawie opisu zawartego w â€žSłowniku języka polskiego” wnioskujemy, Ĺźe „cześć” zakłada posłuszeństwo prawdziwe, miłość niezawodną, pełen ufności szacunek. RodzicĂłw trzeba szanować, gdyĹź ĹşrĂłdłem ojcostwa ludzkiego jest Ojcostwo BoĹźe, ktĂłre jest podstawą czci rodzicĂłw. Szacunek niepełnoletnich lub dorosłych dzieci dla ojca i matki karmi się naturalnym uczuciem zrodzonym z Ĺ‚Ä…czącej ich więzi. Tego szacunku domaga się przykazanie BoĹźe (KKK 2214). BĂłg powiedział: Czcij ojca swego i matkę swoją, a â€žkto złorzeczy ojcu lub matce, będzie ukarany śmiercią” (Kpł 20,9). W Biblii to przykazanie łączy się z obietnicą daną przez Boga narodowi izraelskiemu: zachowuj to przykazanie „aĹźebyś długo Ĺźył w kraju, ktĂłry Pan, twĂłj BĂłg daje” (Wj 20,12).
BoĹźa obietnica powodzenia w Ĺźyciu narodu i jego szczęśliwej przyszłości dotyczy zachowywania wszystkich przykazań, jednakĹźe przy czwartym te słowa mają szczegĂłlną wymowę. Spełnienie go bowiem gwarantowało w Izraelu przekazywanie wiary i doświadczenia Ĺźyciowego z jednego pokolenia na drugie. Przykazanie to miało poza tym duĹźe znaczenie społeczne: nie było wtedy emerytur czy innego zabezpieczenia na starość, dlatego teĹź opieka dorosłych dzieci nad starymi rodzicami, troska o ich byt - pełna czci i miłości - były obowiązkiem szczegĂłlnej wagi. Obowiązek wdzięcznej pamięci i wspomagania rodzicĂłw w starości jest waĹźny rĂłwnieĹź dziś.
 
3. Katechizm Kościoła Katolickiego poucza nas, Ĺźe „szacunek dla rodzicĂłw (cześć synowska) wynika z wdzięczności wobec tych, ktĂłrzy przez dar Ĺźycia, swoją miłość i pracę wydali na świat dzieci i pozwolili im wzrastać w latach, w mądrości i w łasce” (KKK 2215). W Księdze Syracha czytamy: „Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechĂłw, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził... Kto szanuje ojca, długo Ĺźyć będzie” (Syr 3. 3-4.6 por. KKK 2218). Tomasz z Akwinu stwierdza, Ĺźe długie Ĺźycie oznacza pełne Ĺźycie, a tej pełni nie mierzy się czasem, lecz czynami i codziennym postępowaniem względem naszych rodzicĂłw, ktĂłrzy przekazali nam od Boga dar Ĺźycia i nauczyli, jak Ĺźyć Ewangelią.
W jaki sposĂłb najlepiej wyrazić szacunek rodzicom? Drogowskazem jest Biblia, ktĂłra mĂłwi „StrzeĹź, synu, nakazĂłw ojca, nie gardĹş nauką matki” (Prz 6, 20-22 por. KKK 2216). Czwarte przykazanie przypomina dzieciom juĹź dorosłym o ich odpowiedzialności wobec rodzicĂłw. W miarę moĹźności powinny one okazywać im pomoc materialną i moralną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie (KKK 2218), a przede wszystkim – wdzięczną pamięć. To z niezachowania tego obowiązku biorą się łzy na policzkach starych ludzi, ktĂłrym „zagonione” dzieci zapomniały złoĹźyć Ĺźyczeń. Wprawdzie posłuszeństwo wobec rodzicĂłw ustaje wraz z usamodzielnieniem się dzieci, pozostaje jednak szacunek, ktĂłry jest im naleĹźny na zawsze (por. KKK 2217).
 
4. Zapamiętajmy: â€žDzieci są zobowiązane wobec rodzicĂłw do szacunku (miłości synowskiej), wdzięczności, uległości i posłuszeństwa, przyczyniając się w ten sposĂłb, przez dobre relacje między braćmi i siostrami, do wzrostu harmonii i Ĺ›więtości całego Ĺźycia rodzinnego. Dzieci dorosłe powinny okazywać rodzicom pomoc moralną i materialną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie” (KomKKK 459). Powinny takĹźe okazywać szacunek i posłuszeństwo wobec dziadkĂłw, innych członkĂłw rodziny, duszpasterzy, katechetĂłw, nauczycieli lub przyjaciół.
 
Bogusław Brykała
ĹšrĂłdło  http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1191,l1.html