Trzecie przykazanie BoĹźe: âPamiÄtaj, abyĹ dzieĹ ĹwiÄty ĹwiÄciĹâ |
1. W pewnÄ niedzielÄ w poznaĹskich supermarketach pojawili siÄ mĹodzi ludzie w pomaraĹczowych koszulkach. Z przodu wzrok przyciÄ gaĹ intrygujÄ cy napis: âNawet Ĺwistak w niedzielÄ nie zwijaâ, zaĹ napis na plecach wyjaĹniaĹ, o co chodziĹo w tej akcji: âPo trzecie: dzieĹ ĹwiÄty ĹwiÄciÄ âŚi daÄ szansÄ ĹwiÄtowania innymâ. Happening zorganizowaĹa poznaĹska Oaza, Ĺźeby zwrĂłciÄ uwagÄ kupujÄ cych â w wiÄkszoĹci ochrzczonych w KoĹciele Katolickim â na problem ĹwiÄtowania dnia ĹwiÄtego. Trzecie przykazanie BoĹźe przypomina: âPamiÄtaj, abyĹ dzieĹ ĹwiÄty ĹwiÄciĹâ. Dlaczego i w jaki sposĂłb mamy to robiÄ? 2. Stary Testament mĂłwi o ĹwiÄtowaniu szabatu jako dnia ĹwiÄtego, podajÄ
c przy tym bardzo szczegĂłĹowe przepisy, jak naleĹźy to czyniÄ. Od tych przepisĂłw istotniejsza jest jednak motywacja i bĹogosĹawieĹstwo, jakie BĂłg obiecaĹ przestrzegajÄ
cym tego przykazania. Doskonale ukazujÄ
to sĹowa z ksiÄgi proroka Izajasza, w ktĂłrych czytamy: âJeĹli powĹciÄ
gniesz twe nogi od przekraczania szabatu, Ĺźeby w dzieĹ mĂłj ĹwiÄty spraw swych nie zaĹatwiaÄ, jeĹli nazwiesz szabat rozkoszÄ
, a ĹwiÄty dzieĹ Pana - czcigodnym, jeĹli go uszanujesz przez unikanie podróşy, tak by nie przeprowadzaÄ swej woli ani nie omawiaÄ spraw swoich, wtedy znajdziesz twÄ
rozkosz w Panuâ. (Iz 58, 13-14a). W ĹwiÄtowaniu dnia ĹwiÄtego chodzi wiÄc o to, aby nie koncentrowaÄ siÄ na sobie i nie zabiegaÄ o swoje sprawy, ale oddaÄ ten czas Bogu.
3. âDzieĹ siĂłdmy bÄdzie szabatem odpoczynku, poĹwiÄconym Panuâ (Wj 31,15) â mĂłwi BĂłg do Izraela. Dlaczego przestrzeganie tego przepisu byĹo dla IzraelitĂłw tak waĹźne? Po pierwsze dlatego, Ĺźe przypominaĹo dzieĹo stworzenia Ĺwiata i odpoczynek Boga po dziele stworzenia (Wj 20,11; por KKK 2169). Po drugie, jak mĂłwi nam Katechizm KoĹcioĹa Katolickiego â âPismo ĹwiÄte objawia ponadto w dniu PaĹskim pamiÄ
tkÄ wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiejâ (KKK 2170, por. Pwt 5,15). Po trzecie â zachowywanie szabatu odróşniaĹo IzraelitĂłw od innych narodĂłw, ktĂłre tego nie czyniĹy, i stanowiĹo widoczny znak wiernoĹci przymierzu, ktĂłre BĂłg zawarĹ z Narodem Wybranym. âSzabat naleĹźy do Pana, jest poĹwiÄcony uwielbieniu Boga, Jego dzieĹ stworzenia i Jego zbawczych czynĂłw na rzecz Izraelaâ â podsumowuje Katechizm.
Dla nas ĹwiÄtowanie dnia PaĹskiego ma takĹźe charakter naĹladowania Boga. W Katechizmie czytamy: âJeĹli BĂłg ÂŤodpoczÄ Ĺ i wytchnÄ ĹÂť w siĂłdmym dniu (Wj 31,17), [to] czĹowiek rĂłwnieĹź powinien ÂŤzaprzestaÄ pracyÂť i pozwoliÄ innym â zwĹaszcza ubogim - ÂŤodetchnÄ ÄÂť (Wj 23,12). Szabat nakazuje przerwaÄ codzienne prace i pozwala odpoczÄ Ä. Jest dniem sprzeciwienia siÄ niewolnictwu pracy i ubĂłstwieniu pieniÄ dzaâ (KKK 2172). O ten charakter dnia ĹwiÄtego, sĹuĹźÄ cego czĹowiekowi do odpoczynku i pogĹÄbienia swojej relacji z Bogiem upominaĹ siÄ Chrystus. Jak czytamy w Katechizmie, âEwangelia przytacza wiele sytuacji, gdy oskarĹźano Jezusa o naruszenie prawa szabatu. Jednak Jezus nigdy nie narusza ĹwiÄtoĹci tego dniaâ (KKK 2173), wyjaĹnia jedynie jego sens, mĂłwiÄ c, Ĺźe âto szabat zostaĹ ustanowiony dla czĹowieka, a nie czĹowiek dla szabatuâ (Mk 2,27). Dlatego teĹź âChrystus uznaje za dozwolone ÂŤw szabat uczyniÄ coĹ dobrego (aniĹźeli) coĹ zĹego⌠şycie ocaliÄ (aniĹźeli) zabiÄÂť. Szabat jest dniem Pana⌠miĹosierdzia i czci Bogaâ (KKK 2173). âSyn CzĹowieczy jest panem szabatuâ (Mk 2,28) â mĂłwi Jezus. KoĹcióŠĹwiÄci dzieĹ ĹwiÄty w pierwszy dzieĹ tygodnia: w niedzielÄ, czyli dzieĹ nowego stworzenia, zapoczÄ tkowanego wraz ze zmartwychwstaniem Chrystusa (por KKK 2174). 4. ZapamiÄtajmy: BĂłg nakazaĹ Izraelowi ĹwiÄtowaÄ szabat, âponiewaĹź w dzieĹ szabatu wspomina siÄ odpoczynek Boga w siĂłdmym dniu stworzenia, jak rĂłwnieĹź wyzwolenie Izraela z niewoli egipskiej oraz przymierze, ktĂłre BĂłg zawarĹ ze swoim ludemâ (KomKKK 450). Jezus uznaĹ ĹwiÄtoĹÄ dnia ĹwiÄtego i wyjaĹniĹ jego znaczenie, mĂłwiÄ
c, Ĺźe âto szabat zostaĹ ustanowiony dla czĹowieka, a nie czĹowiek dla szabatuâ (Mk 2,27, por. KomKKK 451).
ks. Tomasz OpaliĹski
|