Drugie przykazanie Boże: „Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno” Drukuj

1. KaĹźdy z nas nosi swoje imię. Ono określa, kim właściwie jesteśmy. Kiedy poznajemy kogoś nieznajomego – przedstawiamy się swoim imieniem. Za pomocą imienia przywołujemy kogoś i w pewien sposĂłb zmuszamy do zauwaĹźenia nas. JeĹźeli znamy czyjeś imię, to osoba ta w pewnym sensie Ĺźyje w naszej pamięci. MĂłwimy teĹź o dobrym imieniu, gdy ktoś noszący je zasługuje na szacunek, zaś w kodeksie karnym przewidziana jest kara za naruszenie czyjegoś dobrego imienia. Czy to wszystko moĹźemy odnieść teĹź do imienia Boga?

2. W myśl nauki Katechizmu Kościoła Katolickiego „wśrĂłd wszystkich słów Objawienia jest jedno szczegĂłlne, ktĂłre jest objawieniem Jego imienia. BĂłg powierza swoje imię tym, ktĂłrzy w Niego wierzą; objawia się im w swoim osobowym misterium. Dar imienia jest znakiem zaufania i zaĹźyłości. ÂŤImię Pańskie jest święteÂť. Dlatego więc człowiek nie moĹźe go naduĹźywać. Powinien pamiętać o imieniu BoĹźym w ciszy miłującej adoracji. Powinien uĹźywać go tylko po to, by je błogosławić, wychwalać i uwielbiać” (KKK 2143).
 
3. Ogromną troskę o szacunek dla imienia BoĹźego widzimy w księgach Starego Testamentu. BĂłg objawia MojĹźeszowi swoje imię, stając się w ten sposĂłb szczegĂłlnie bliski Izraelitom. (por. Wj 3,13-14). NarĂłd wybrany starał się nie zawieść zaufania Boga. Jednym z przejawĂłw szacunku do Jego imienia było wręcz niewymawianie go nawet wtedy, gdy czytano teksty święte. Przy czytaniu Biblii imię święte zastępowano określeniem „Adonai”, co tłumacze greccy przełoĹźyli jako „Kyrios” – „Pan”. Według JĂłzefa Flawiusza imię BoĹźe mĂłgł wymawiać wyłącznie arcykapłan w miejscu „świętym świętych” tylko raz w roku. Gdy najwyĹźszy kapłan wymawiał imię BoĹźe, wszyscy zgromadzeni w Ĺ›wiątyni jerozolimskiej padali na twarz.
Za swoich uczniĂłw Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy modlił się do Boga, mĂłwiąc: „objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, ktĂłrą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich” (J 17,26). Imię BoĹźe, a więc to, Kim jest BĂłg, objawia nam juĹź samo imię Jezus, oznaczające „BĂłg zbawia”. On zapowiadany jest jako „Książę Pokoju” oraz Emmanuel, czyli „BĂłg z nami”. Jezus jeszcze głębiej objawia nam Bożą miłość, pokazując nam Boga, ktĂłry jest „Abba” – naszym dobrym Ojcem.
Drugie przykazanie BoĹźe nakazuje szanować imię Pańskie. Podobnie jak pierwsze przykazanie, takĹźe to odnosi się do cnoty religijności. Określa szczegółowo, jak mamy posługiwać się słowem w sprawach świętych (por. KKK 2142). Zachowanie tego przykazania mĂłwi teĹź wiele o naszej wierze, o szacunku dla samego Boga. Skoro bowiem imię BoĹźe w jakiś sposĂłb przywołuje Jego Samego, to brak uszanowania dla Jego imienia jest brakiem szacunku okazanym Bogu. „WraĹźliwość na to, co święte, uwypukla cnotę religijności” (KKK 2144).
Imieniu BoĹźemu oddajemy dziś cześć w róşny sposĂłb. Przejawem czci imienia BoĹźego są słowa towarzyszące przeĹźegnaniu się znakiem krzyĹźa, ktĂłre dokonuje się „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”; podobnie czynimy przy błogosławieństwach. Chrześcijanami (czyli noszącymi imię Chrystusa) stajemy się przez chrzest święty, udzielany „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Chrześcijańskie pozdrowienie: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” przypomina nam, iĹź słowem i Ĺźyciem winniśmy starać się o chwałę Bożą; jest rĂłwnieĹź odwaĹźnym wyznaniem i Ĺ›wiadectwem naszej wiary. Codziennie powtarzamy modlitwę „Ojcze nasz”. Prośba Modlitwy Pańskiej, w ktĂłrej wołamy do Boga „święć się Imię Twoje” jest niejako kondensacją nakazu BoĹźego zawartego w drugim przykazaniu.
Z jakim szacunkiem odnoszę się do imienia BoĹźego? Czy pielęgnuję w sobie wraĹźliwość i szacunek dla tego, co święte?
 
4. Zapamiętajmy: Ĺšwięte imię BoĹźe otaczamy szacunkiem, gdy uĹźywamy go po to, by je błogosławić, wychwalać, uwielbiać. Zakazane jest więc jego naduĹźywanie w celu popełnienia zbrodni i wszelkie nieodpowiednie uĹźywanie imienia BoĹźego (KomKKK 447).
 
Ks. Jacek Lubiński

ĹšrĂłdło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1199,l1.html