Co zawiera stwierdzenie Boga: âJa jestem Pan, twĂłj BĂłgâ? |
1. CzĹowiek pragnie kochaÄ i byÄ kochanym. DoĹwiadczenie ludzkiej miĹoĹci czÄsto zmienia nas i sprawia, Ĺźe stajemy siÄ lepsi, wraĹźliwsi, bardziej odpowiedzialni. Pragnienie miĹoĹci odnosi siÄ nie tylko do swoich najbliĹźszych ale przede wszystkim do Boga. Bóg umiĹowaĹ czĹowieka od poczÄ
tku istnienia, stworzyĹ go na swój obraz i podobieĹstwo. PragnÄ
Ĺ, by czĹowiek cieszyĹ siÄ Jego bliskoĹciÄ
. Mimo nieposĹuszeĹstwa czĹowieka Bóg nie przestaĹ go kochaÄ, bo jest wierny swej odwiecznej miĹoĹci. Ĺw. PaweĹ w II LiĹcie do Tymoteusza pisaĹ: „JeĹli my odmawiamy wiernoĹci, On wiary dochowuje bo nie moĹźe siÄ zaprzeÄ samego siebie” (2 Tm 2, 13).
2. Stwórca pragnie, aby czĹowiek w sposób wolny odpowiedziaĹ na Jego miĹoĹÄ. TÄ powinnoĹÄ wobec Boga wyraĹźa pierwsze przykazanie Dekalogu, rozpoczynajÄ
ce siÄ od sĹów: „Jam jest Pan Bóg twój”. KaĹźdy, kto swoim Ĺźyciem Ĺwiadczy o Bogu, powinien bezwzglÄdnie przyjmowaÄ Jego sĹowa, caĹkowicie Mu wierzyÄ i ufaÄ. Pierwsze przykazanie obejmuje, wiarÄ, nadziejÄ i miĹoĹÄ jako nasz sposób odpowiedzi na miĹoĹÄ odwiecznÄ
Boga.
3. Pierwsze przykazanie domaga siÄ od nas umocnienia i obrony naszej wiary oraz odrzucenia wszystkiego, co jest z niÄ
sprzeczne. Grzeszymy przeciw wierze poprzez dobrowolne wÄ
tpienie wtedy, gdy lekcewaĹźymy to, co Bóg objawiĹ i co KoĹcióĹ podaje do wierzenia. Odchodzimy od Boga poprzez wÄ
tpienie niedobrowolne. Ma to miejsce wtedy, gdy jesteĹmy chwiejni w wierze, nie odpieramy zarzutów zwiÄ
zanych z wiarÄ
i Ĺźyjemy w takim wÄ
tpieniu. Grzechem jest oczywiĹcie niewiara gdyĹź jest lekcewaĹźeniem prawdy objawionej lub dobrowolnÄ
odmowÄ
jej przyjÄcia (por. KKK 2087-2089).
CzĹowiek odpowiadajÄ c na miĹoĹÄ BoĹźÄ powinien mieÄ ĹwiadomoĹÄ, Ĺźe wĹasnymi siĹami nie potrafi odpowiedzieÄ w sposób peĹny na miĹoĹÄ Boga Powinien mieÄ nadziejÄ, Ĺźe Bóg uczyni Go zdolnym do odwzajemnienia Mu miĹoĹci. CzÄsto moĹźemy mówiÄ o niewĹaĹciwym rozumieniu nadziei. Grzeszymy przeciw nadziei wtedy, kiedy wpadamy w rozpacz, nie oczekujÄ c od Boga zbawienia i pomocy w jego osiÄ gniÄciu. Negujemy w ten sposób dobroÄ i sprawiedliwoĹÄ Stwórcy, który jest przecieĹź zawsze wierny swoim obietnicom. MoĹźemy grzeszyÄ takĹźe poprzez zuchwaĹÄ ufnoĹÄ, gdy przeceniamy swoje zdolnoĹci, majÄ c nadziejÄ na zbawienie bez pomocy Ĺaski BoĹźej albo na przebaczenie bez nawrócenia i zasĹug (por. KKK 2090-2092). Wiara w miĹoĹÄ wzywa nas do szczerej i gĹÄbokiej miĹoĹci wobec Boga. Przeciw miĹoĹci moĹźna grzeszyÄ obojÄtnoĹciÄ , (kiedy zaniedbujemy lub odrzucamy miĹoĹÄ BoĹźÄ ), niewdziÄcznoĹciÄ , (gdy odrzucamy miĹoĹÄ Boga i nie odwzajemniamy jej) oziÄbĹoĹciÄ , (która polega na niedbaĹoĹci w odwzajemnianiu miĹoĹci Boga) znuĹźeniem lub lenistwem duchowym, odrzuceniem radoĹci pochodzÄ cej od Boga i odrazÄ wobec dobra BoĹźego. NienawiĹÄ do Boga rodzi siÄ z pychy. Sprzeciwia siÄ miĹoĹci Boga, zaprzecza Jego dobroci, usiĹuje Mu zĹorzeczyÄ jako Temu, który potÄpia grzech i wymierza kary (por. KKK 2093-2094). Czy kocham Boga nade wszystko? Czy mojÄ odpowiedziÄ na Jego miĹoĹÄ jest moja wiara, nadzieja i miĹoĹÄ? Czy dostatecznie dbam o rozwój mojej wiary w Boga? Czy dobrze pojmujÄ nadziejÄ na Jego pomoc? Czy swoim postÄpowaniem nie odrzucam Jego miĹoĹci i nie zasmucam Go?
4. ZapamiÄtajmy: Pierwszym przykazaniem dekalogu jest miĹoĹÄ Boga nade wszystko. Bóg pragnie, aby czĹowiek w sposób wolny odpowiedziaĹ na Jego miĹoĹÄ. NajlepszÄ
odpowiedziÄ
czĹowieka jest bezgraniczna wiara Bogu, nadzieja w zbawczÄ
moc Boga i miĹoĹÄ do Niego.
Ks. Ryszard KolczyĹski
|