Co to jest zasługa? Drukuj
1. Zapewne zachowały się w naszej pamięci obrazy z dzieciństwa, w których jako odpowiedĹş na naszą prośbę usłyszeliśmy: „jeśli na to zasłuĹźysz” lub „nie zasłuĹźyłeś!”. Wiązały się one w naszej wyobraĹşni z czymś, czego pragnęliśmy, a co jawiło się jako nagroda lub zapłata, na którą naleĹźało wcześniej zapracować.
Rzeczywistość zasługi nie jest obca równieĹź wiekowi dojrzałemu. IleĹź to razy towarzyszyło nam odczucie, Ĺźe spotkało nas coś niezasłuĹźonego, zwykle w sensie jakiegoś negatywnego doświadczenia (rzadziej pozytywnego) albo, Ĺźe zapłata, jakiej oczekiwaliśmy, nie równowaĹźy naszych wysiłków. Chcielibyśmy w takich sytuacjach powiedzieć: „ze zwykłej sprawiedliwości naleĹźy mi się więcej!”.
 
2. Pojęciem zasługi posługuje się równieĹź Kościół, który naucza, iĹź Bóg oczekuje od nas czynów miłości, jako naszej odpowiedzi na Jego miłość względem nas i traktuje te czyny jako nasze zasługi. Podobnie jak w relacji „rodzice-dzieci”, tak teĹź w relacji „Bóg-człowiek” BoĹźa miłość do nas zawsze uprzedza naszą miłość do Niego i do bliĹşnich: łaska uprzedza zasługę. Święty Augustyn powiedział: „Najpierw została dana łaska; teraz zwracamy to, co się naleĹźy… Twoje zasługi są właśnie darami BoĹźymi”.
Usprawiedliwienie grzeszników, zasługujących jedynie na karę, jest owocem niezasłuĹźonej przez nich łaski Boga. Usprawiedliwienie to wysłuĹźył Jezus Chrystus. WyraĹşnym przykładem darmowego charakteru BoĹźej łaski usprawiedliwienia grzeszników jest praktyka chrztu dorosłych, którzy zapraszani są wprawdzie do wzbudzenia Ĺźalu za popełnione grzechy, ale nie przystępują do sakramentu pojednania i nie zadaje im się Ĺźadnej pokuty. Kościół naucza, Ĺźe „w porządku łaski inicjatywa naleĹźy do Boga, dlatego nikt nie moĹźe wysłuĹźyć sobie pierwszej łaski, która znajduje się u początku nawrócenia, przebaczenia i usprawiedliwienia”. Dopiero „poruszeni przez Ducha Świętego i miłość moĹźemy póĹşniej wysłuĹźyć sobie i innym łaski potrzebne zarówno dla naszego uświęcenia (…), jak i do otrzymania Ĺźycia wiecznego” (KKK 2010). Powiązanie łaski i zasługi, działania Boga i odpowiedzi człowieka pięknie oddaje fragment prefacji o Ĺ›więtych, w której czytamy: „w zgromadzeniu świętych jaśnieje Twoja chwała, bo dzięki Twojej łasce zdobyli zasługi, które nagradzasz”.
 
3. Pismo Święte w wielu miejscach opisuje rzeczywistość zasługi i czekającej człowieka nagrody jako jej owocu. W Kazaniu na górze Pan Jezus mówi do uczniów; „cieszcie się i radujcie albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie” (Mt 5,12). Św. Paweł zachęca słuchaczy do gorliwości w Ĺźyciu chrześcijańskim (zdobywania zasług), porównując je do zawodów sportowych, których celem jest zdobycie nagrody – „przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali” (1 Kor 9,24). Swoje Ĺźycie opisuje Apostoł Narodów równieĹź w kategorii „zawodów”, w których uczestniczył, które ukończył, i których owocem jest „wieniec sprawiedliwości”. Błędem byłoby rozumienie tych fragmentów Pisma Świętego jako zaproszenia do gromadzenia zasług dla nich samych. Ĺťycie chrześcijanina jest w swej istocie odpowiedzią na Bożą miłość, objawioną w Jezusie Chrystusie. Ta miłość jest Ĺşródłem wszystkich naszych zasług. Zjednoczenie z Chrystusem zapewnia naszym czynom nadprzyrodzoną jakość, nadając im wartość zasługi. Głęboką świadomość tego mieli święci. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus pisała: „mam nadzieję, Ĺźe po tym ziemskim wygnaniu pójdę radować się z Tobą w OjczyĹşnie; nie chce jednak zabierać zasług na Niebo, chcę pracować jedynie z Miłości ku Tobie”.
 
4. Zapamiętajmy: „Zasługa oznacza prawo do zapłaty za dobre działanie. Ściśle mówiąc, nie istnieje ze strony człowieka zasługa względem Boga, poniewaĹź wszystko otrzymaliśmy od Niego jako naszego Stwórcy. JednakĹźe Bóg daje nam moĹźliwość zdobycia zasług przez zjednoczenie nas z miłością Chrystusa, będącego Ĺşródłem wszystkich naszych zasług przed Bogiem. Tak więc zasługi naszych dobrych uczynków powinny być przypisane najpierw łasce BoĹźej, a dopiero potem wolnej woli człowieka” (KomKKK 426)

Ks. Mirosław Kosek

Ĺšródło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1227,l1.html

 

 

 

 

 

 

 

 

« poprzednia   następna »