Katolicka nauka o usprawiedliwieniu |
1. SprawiedliwoĹÄ jest jednym z najcenniejszych, najbardziej poĹźÄ
danych, a jednoczeĹnie najtrudniejszych do osiÄ
gniÄcia dóbr ludzkoĹci. Z róĹźnych zakÄ
tków ziemi nieustannie podnosi siÄ gĹos woĹajÄ
cych o sprawiedliwoĹÄ. W jej imiÄ niejeden chwyta za broĹ, a jednak ludzkie starania o sprawiedliwoĹÄ zawodzÄ
. Co wiÄcej, ci którzy walczÄ
o sprawiedliwoĹÄ nierzadko sami stajÄ
siÄ przyczynÄ
nowych niesprawiedliwoĹci. Dlaczego tak siÄ dzieje?
2. Pismo ĹwiÄte, a zwĹaszcza sĹowa i postawa samego Jezusa wskazujÄ
, Ĺźe ĹşródĹem niesprawiedliwoĹci w Ĺwiecie nie jest coĹ zewnÄtrznego wzglÄdem samego czĹowieka. ZewnÄtrzne czynniki niesprawiedliwoĹci (jak np. niedoskonaĹe prawodawstwo) sÄ
skutkiem wewnÄtrznej ludzkiej nieprawoĹci, powodujÄ
cej zamykanie siÄ na obiektywnÄ
prawdÄ i na bezinteresownÄ
miĹoĹÄ; brak woli i umiejÄtnoĹci zrozumienia i kochania drugiego jak siebie samego.
To wewnÄtrzne egoistyczne zamkniÄcie siÄ w sobie, Ĺźycie na poziomie instynktu samozachowawczego, jest zafaĹszowaniem prawdy o czĹowieku stworzonym na obraz i podobieĹstwo Boga, który jest MiĹoĹciÄ . Stanowi ono zdradÄ ludzkiego powoĹania do bycia MiĹoĹciÄ na wzór samego Boga. U jego ĹşródeĹ leĹźy zĹe wykorzystanie przez ludzi otrzymanej od Boga wolnoĹci, skutkujÄ ce wewnÄtrznym zniewoleniem, uzaleĹźnieniem siÄ od zĹa jak od narkotyku, co ogranicza jasnoĹÄ sÄ dów i wolnoĹÄ wyboru i czyni czĹowieka skĹonnym do popeĹniania kolejnych nieprawoĹci. Tradycja teologiczna nazywa to grzechem pierworodnym: odziedziczonÄ skĹonnoĹciÄ do zĹa. DotkniÄci tÄ skĹonnoĹciÄ ludzie myĹlÄ i postÄpujÄ kierujÄ c siÄ przede wszystkim osobistym lub grupowym interesem. CzyniÄ tak nawet wtedy, gdy wystÄpujÄ w imiÄ sprawiedliwoĹci, przez co ludzka sprawiedliwoĹÄ czÄsto okazuje siÄ jawnÄ niesprawiedliwoĹciÄ .
3. JakĹźe odmiennÄ
od niej jest sprawiedliwoĹÄ Boga objawiona w Jezusie Chrystusie. Wcielony Syn BoĹźy zamiast karaÄ grzeszników usprawiedliwia ich obarczajÄ
c siebie samego tragicznymi skutkami popeĹnionego przez ludzi zĹa. OdepchniÄty przez wĹasny naród, zdradzony przez przyjacióĹ, niewinnie skazany na tortury i ĹmierÄ doĹwiadczyĹ On osobiĹcie ludzkiej nieprawoĹci, lecz ta nie zdoĹaĹa unicestwiÄ w Nim miĹoĹci do Boga Ojca i do ludzi, wrÄcz przeciwnie, ujawniĹa jej heroizm. UmierajÄ
c na krzyĹźu Jezus zamiast potÄpiÄ – usprawiedliwia swych oprawców, mówiÄ
c: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzÄ
, co czyniÄ
» (Ĺk 23, 34). Nie usprawiedliwia On zĹa, ale odróĹźnia zĹo od zĹoczyĹcy, który czÄsto nie wie, co czyni. W Jego osobie Bóg jest „wspóĹ czujÄ
cy” z kaĹźdym, kto doĹwiadcza zĹa, a jednoczeĹnie sam jako skrzywdzony czĹowiek wybacza sprawcom niesprawiedliwoĹci, dajÄ
c im szansÄ odmiany Ĺźycia. Przez krzyĹź Chrystusa ludzkoĹÄ, która ze wzglÄdu na swoje grzechy zasĹuĹźyĹa jedynie na karÄ otrzymuje darmo - z samej tylko BoĹźej Ĺaski - przebaczenie i realnÄ
moĹźliwoĹÄ nowej egzystencji, Ĺźycia bez koĹca w miĹoĹci Boga i bliĹşniego.
DzieĹo usprawiedliwienia urzeczywistnia siÄ w kaĹźdym konkretnym czĹowieku poprzez wiarÄ w Jezusa Chrystusa i przyjÄty w tej wierze chrzest (por. Mk 16, 16). Jego konkretnym owocem jest przebaczenie grzechów i dar Ducha ĹwiÄtego, Ducha Prawdy i MiĹoĹci (por. J 15, 26 i Rz 5, 5). Duch ĹwiÄty jest w nas gĹównym autorem odwrócenia siÄ od grzechu i zwrócenia siÄ do Boga; leczy On naszÄ zniewolonÄ wolÄ, uzdalniajÄ c jÄ do wspóĹpracy z BoĹźÄ ĹaskÄ , odnawia i doskonali nasze podobieĹstwo do Boga.
4. ZapamiÄtajmy: „Usprawiedliwienie jest najdoskonalszym dzieĹem BoĹźej miĹoĹci. Jest konsekwencjÄ
darmowej inicjatywy miĹosierdzia Boga, który gĹadzi nasze grzechy i sprawia, Ĺźe stajemy siÄ sprawiedliwi i ĹwiÄci w caĹym naszym jestestwie. Dokonuje siÄ to przez ĹaskÄ Ducha ĹwiÄtego, którÄ
wysĹuĹźyĹ nam Chrystus przez swojÄ
MÄkÄ, a której udziela w sakramencie chrztu. Usprawiedliwienie zapoczÄ
tkowuje wolnÄ
odpowiedĹş czĹowieka, to jest wiarÄ w Chrystusa i wspóĹpracÄ z ĹaskÄ
Ducha ĹwiÄtego” (KomKKK 442).
Ks. Dariusz Piskorski ĹšródĹo http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1229,l1.html
|