Katolicka nauka o usprawiedliwieniu Drukuj
1. Sprawiedliwość jest jednym z najcenniejszych, najbardziej pożądanych, a jednocześnie najtrudniejszych do osiągnięcia dóbr ludzkości. Z róĹźnych zakątków ziemi nieustannie podnosi się głos wołających o sprawiedliwość. W jej imię niejeden chwyta za broń, a jednak ludzkie starania o sprawiedliwość zawodzą. Co więcej, ci którzy walczą o sprawiedliwość nierzadko sami stają się przyczyną nowych niesprawiedliwości. Dlaczego tak się dzieje?
 
2. Pismo Święte, a zwłaszcza słowa i postawa samego Jezusa wskazują, Ĺźe Ĺşródłem niesprawiedliwości w Ĺ›wiecie nie jest coś zewnętrznego względem samego człowieka. Zewnętrzne czynniki niesprawiedliwości (jak np. niedoskonałe prawodawstwo) są skutkiem wewnętrznej ludzkiej nieprawości, powodującej zamykanie się na obiektywną prawdę i na bezinteresowną miłość; brak woli i umiejętności zrozumienia i kochania drugiego jak siebie samego.
To wewnętrzne egoistyczne zamknięcie się w sobie, Ĺźycie na poziomie instynktu samozachowawczego, jest zafałszowaniem prawdy o człowieku stworzonym na obraz i podobieństwo Boga, który jest Miłością. Stanowi ono zdradę ludzkiego powołania do bycia Miłością na wzór samego Boga. U jego Ĺşródeł leĹźy złe wykorzystanie przez ludzi otrzymanej od Boga wolności, skutkujące wewnętrznym zniewoleniem, uzaleĹźnieniem się od zła jak od narkotyku, co ogranicza jasność sądów i wolność wyboru i czyni człowieka skłonnym do popełniania kolejnych nieprawości. Tradycja teologiczna nazywa to grzechem pierworodnym: odziedziczoną skłonnością do zła. Dotknięci tą skłonnością ludzie myślą i postępują kierując się przede wszystkim osobistym lub grupowym interesem. Czynią tak nawet wtedy, gdy występują w imię sprawiedliwości, przez co ludzka sprawiedliwość często okazuje się jawną niesprawiedliwością.
 
3. JakĹźe odmienną od niej jest sprawiedliwość Boga objawiona w Jezusie Chrystusie. Wcielony Syn BoĹźy zamiast karać grzeszników usprawiedliwia ich obarczając siebie samego tragicznymi skutkami popełnionego przez ludzi zła. Odepchnięty przez własny naród, zdradzony przez przyjaciół, niewinnie skazany na tortury i Ĺ›mierć doświadczył On osobiście ludzkiej nieprawości, lecz ta nie zdołała unicestwić w Nim miłości do Boga Ojca i do ludzi, wręcz przeciwnie, ujawniła jej heroizm. Umierając na krzyĹźu Jezus zamiast potępić – usprawiedliwia swych oprawców, mówiąc: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią» (Łk 23, 34). Nie usprawiedliwia On zła, ale odróĹźnia zło od złoczyńcy, który często nie wie, co czyni. W Jego osobie Bóg jest „współ czujący” z kaĹźdym, kto doświadcza zła, a jednocześnie sam jako skrzywdzony człowiek wybacza sprawcom niesprawiedliwości, dając im szansę odmiany Ĺźycia. Przez krzyĹź Chrystusa ludzkość, która ze względu na swoje grzechy zasłuĹźyła jedynie na karę otrzymuje darmo - z samej tylko BoĹźej łaski - przebaczenie i realną moĹźliwość nowej egzystencji, Ĺźycia bez końca w miłości Boga i bliĹşniego.
Dzieło usprawiedliwienia urzeczywistnia się w kaĹźdym konkretnym człowieku poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa i przyjęty w tej wierze chrzest (por. Mk 16, 16). Jego konkretnym owocem jest przebaczenie grzechów i dar Ducha Świętego, Ducha Prawdy i Miłości (por. J 15, 26 i Rz 5, 5). Duch Święty jest w nas głównym autorem odwrócenia się od grzechu i zwrócenia się do Boga; leczy On naszą zniewoloną wolę, uzdalniając ją do współpracy z Bożą łaską, odnawia i doskonali nasze podobieństwo do Boga.
 
4. Zapamiętajmy: „Usprawiedliwienie jest najdoskonalszym dziełem BoĹźej miłości. Jest konsekwencją darmowej inicjatywy miłosierdzia Boga, który gładzi nasze grzechy i sprawia, Ĺźe stajemy się sprawiedliwi i Ĺ›więci w całym naszym jestestwie. Dokonuje się to przez łaskę Ducha Świętego, którą wysłuĹźył nam Chrystus przez swoją Mękę, a której udziela w sakramencie chrztu. Usprawiedliwienie zapoczątkowuje wolną odpowiedĹş człowieka, to jest wiarę w Chrystusa i współpracę z Ĺ‚aską Ducha Świętego” (KomKKK 442).

Ks. Dariusz Piskorski

Ĺšródło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1229,l1.html