Skutki małżeństwa Drukuj

1. Gdyby zrobić jakiś sondaż i zapytać zwykłych przechodniów, jakie są skutki małżeństwa, to spośród wielu odpowiedzi, w większości pewnie żartobliwych, znalazłoby się z pewnością stwierdzenie, że małżeństwo wyraża się dozgonnym trwaniem w związku ze współmałżonkiem jako jedynym partnerem. Potoczne rozumienie skutków małżeństwa jest w tym przypadku identyczne z nauczaniem Kościoła. Katechizm wskazuje, że głównym następstwem przyrzeczenia małżeńskiego jest wieczysty i wyłączny węzeł w sposób szczególny związany z Bożą łaską.

2. Każdy z przyjmowanych w Kościele sakramentów wywołuje określone i trwałe skutki. Nie inaczej jest w przypadku sakramentu małżeństwa. Ważnie zawarte i dopełnione małżeństwo rodzi węzeł małżeński, który nie może być rozwiązany i musi być traktowany jako wyłączny (por. KKK 1638). Nauczanie Kościoła wskazuje nawet, że sakrament małżeństwa niesie za sobą wzmocnienie małżonków i jest dla nich „jakby konsekrowaniem” (por. KKK 1638), czyli uświęceniem ich życia, wspólnoty i zadań jakie realizują.

Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że „zgoda, przez którą małżonkowie oddają się sobie i przyjmują wzajemnie, zostaje przypieczętowana przez samego Boga” (KKK 1639) i jest trwała także wobec społeczeństwa. Sakrament małżeństwa jest z ustanowienia Boskiego i przez to jest nierozwiązalny i wyłączny, o ile został przyjęty w sposób określony przez Kościół i małżonkowie podjęli obowiązki płynące ze wspólnoty życia. „Właściwa łaska sakramentu małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków i dla umocnienia ich w nierozerwalnej jedności” (KKK 1641). Łatwo można wskazać owoce tego przeznaczonego dla małżonków daru.

3. Na wspólnotę małżeńską spływają konkretne łaski, których źródłem jest Jezus Chrystus. Jego łaska udoskonala jedność małżonków i przez miłość małżonkowie mogą się wzajemnie podtrzymywać. Właśnie przez tę łaskę małżonkowie mogą w sposób pełny umacniać się, brać odpowiedzialność za swojego współmałżonka, podtrzymywać w dźwiganiu ciężaru codzienności, przebaczać sobie wzajemnie winy. Małżeństwo jest obdarzone łaską, która pomaga budować więź opartą na miłości delikatnej, wyrozumiałej, wiernej i płodnej, przez co jest obrazem miłości Boga (por. Ga 6,2). Co więcej: owoce tej Bożej łaski domagają się, aby przyjęte w życiu chrześcijańskie wartości wpajać swojemu potomstwu. Tertulian, jeden z najwybitniejszych teologów starochrześcijańskich, pisał o skutkach małżeństwa jako o zadaniu trudnym, ale niezmiernie owocnym. „Cóż za jarzmo dwojga wiernych złączonych w jednej nadziei, w jednym dochowaniu wierności, w jednej służbie! Oboje są dziećmi tego samego Ojca i oboje wspólnie służą; nie ma pomiędzy nimi podziału ani co do ciała, ani co do ducha. Owszem, są prawdziwie dwoje w jednym ciele, a gdzie jest jedno ciało, jeden jest też duch” (por. KKK 1642). Warto dziś zadać sobie pytania: Czy sprzeciwiam się fali „małżeństw na próbę”, rozwodów, konkubinatów i wolnych związków? Czy moje małżeństwo, które buduję lub będę budować, będzie trwałe i wyłączne, i czy będzie mnie uświęcało? Czy chcę czerpać z Bożej łaski, dawanej małżonkom, aby moje małżeństwo, czasem mimo przeżywanych trudności, było realizowane w duchu odpowiedzialności za nie? Czy chcę, żeby było nierozerwalne i trwałe z tym współmałżonkiem, któremu przyrzekłam (przyrzekłem) wierność i wyłączność?

4. Zapamiętajmy: „Sakrament małżeństwa rodzi między małżonkami węzeł wieczysty i wyłączny. Zgoda, przez którą małżonkowie oddają się sobie i przyjmują wzajemnie, zostaje przypieczętowana przez samego Boga. Dlatego zawarte i dopełnione małżeństwo osób ochrzczonych nie może być nigdy rozwiązane. Ponadto sakrament ten udziela małżonkom koniecznej łaski do osiągnięcia w życiu małżeńskim świętości oraz odpowiedzialnego przyjęcia dzieci i ich wychowania.” (KomKK 346).

Ks. Radosław Dąbrowski

Źródło Katechizm Płocki część II - archiwum