Przymioty wiary Drukuj

1. Studenci i uczniowie doskonale wiedzą, jak trudno przyswoić sobie i nauczyć się na pamięć tekstu, którego się nie rozumie. Gdy decydujemy się na współpracę z kimś, nie bez znaczenia pozostają dla nas cechy, jakimi ta osoba się charakteryzuje: czy jest pracowita, otwarta, prawdomówna, niekonfliktowa, szczera. Podobnie jest z wiarą, którą my, chrześcijanie, wyznajemy. Nie można jej zaakceptować i uznać za swoją, gdy nie rozumiemy jej treści (oczywiście na tyle, na ile umysł ludzki jest w stanie to uczynić) oraz jeśli nie uświadomimy sobie istotnych cech, którymi się ona charakteryzuje.

2. Wiara chrześcijańska jest „osobowym przylgnięciem całego człowieka do Boga, który się objawia” (KKK 176). Zastanówmy się nad charakterystycznymi cechami naszej wiary. Są nimi: Boskie pochodzenie, pewność, wolność, rozumność, konieczność do zbawienia.

3. Łaska wiary pochodzi od Boga. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Wiara jest darem Bożym, cnotą nadprzyrodzoną wlaną przez Niego” (KKK 153). Katechizm naucza również, że „wiara jest możliwa tylko dzięki łasce Bożej i wewnętrznej pomocy Ducha Świętego”. Ze stwierdzeń tych wynika, że wiara nie zależy jedynie od naszej woli. Jest darem ofiarowanym nam przez Boga. U początków wiary leży łaska Boża, czyli nadzwyczajna pomoc i uzdolnienie, którym Bóg obdarza człowieka. Dopiero wyposażeni w taką pomoc jesteśmy w stanie przyjąć prawdę o Bogu i otworzyć się na Niego.

Wiara pochodząca od Boga jest pewna. Oczywiście, nie jest to pewność podobna do tej płynącej z wiedzy i doświadczenia. Wiara jest „pewniejsza niż wszelkie ludzkie poznanie, ponieważ opiera się na samym słowie Boga, który nie może kłamać. Prawdy objawione mogą się czasem wydawać niejasne dla rozumu i doświadczenia ludzkiego, ale pewność zagwarantowana przez światło Bożego Objawienia, jest potężniejsza niż światło rozumu (por. KKK 157).

Wiara jest aktem rozumnym. Prawdziwie wierzący człowiek nie może poprzestać na bezkrytycznym przyjęciu do wierzenia poszczególnych prawd, ale stara się je zgłębiać, aby utwierdzać siebie i innych we wierze. Cechą wiary jest bowiem to, że szuka ona zrozumienia. Poprzez lepsze i głębsze poznanie prawd wiary człowiek wierzący zbliża się do Boga, otwiera się na Jego miłość i sam bardziej Go kocha.

Jeszcze inną cechą wiary jest jej wolność. Wiara jest odpowiedzią na inicjatywę Boga, ale jest ona odpowiedzią całkowicie wolną. Łaska, którą człowiek otrzymuje, nie zniewala go, ale oświeca, aby dokonywany przez niego wybór był całkowicie wolny. Nikt też nie może nikogo przymusić do wyznawania określonej wiary. Najlepszym wzorem w tym względzie jest Jezus Chrystus, który „wprawdzie wzywał do wiary i nawrócenia, ale nikogo do tego nie zmuszał. «Dał świadectwo prawdzie, ale zaprzeczającym nie chciał jej narzucać siłą»” (KKK 160).

Od wiary zależy nasze zbawienie. Pismo Święte uczy nas, że „bez wiary (...) nie można podobać się Bogu” (Hbr 11, 6), a choć drogi Boże są niezbadane, to jednak ten, kto nie podoba się Bogu, zbawienia nie osiągnie i nie otrzyma życia wiecznego. Wiara jest więc procesem, który trwa przez całe życie człowieka, a naszym zadaniem jest ciągle w niej wzrastać i wytrwać aż do końca. Wierząc posiadamy już bowiem zadatek życia wiecznego.

4. Zapamiętajmy: Charakterystyczne cechy naszej wiary to Boskie pochodzenie, pewność, wolność, rozumność, konieczność do zbawienia. Bóg daje nam szczególną pomoc zwaną łaską, dzięki której jesteśmy w stanie uwierzyć Jego słowu. Od ludzkiej strony wiara jest przyjęciem prawd objawionych oraz samego Boga dzięki otwartości serca, umysłu i woli. Jest ona wolna, gdyż Bóg nikogo nie zmusza do przyjęcia prawdy o Nim. Prawdziwa wiara daje pewność doskonalszą, niż wszelkie ludzkie poznanie. Jest aktem rozumnym, nie zaś bezkrytycznym przyjęciem twierdzeń dotyczących Boga. Jest ona konieczna do zbawienia. Aby osiągnąć życie wieczne, trzeba jednak wytrwać w wierze aż do końca.

Ks. Bogusław Daniel Kwiatkowski

Źródło Katechizm Płocki część I - archiwum