1. „Religia własnej roboty jest tyle samo warta, co pieniądz własnej roboty. Taka religia jest fałszywym pieniądzem przed Bogiem” – napisał w jednym ze swoich listów pasterskich biskup Linzu w Austrii Franz Joseph Rudiger (1811-1880). To porównanie trafnie obrazuje wagę, jaką przywiązujemy do tego, by wiara, którą otrzymaliśmy, i którą przekazujemy kolejnym pokoleniom, była autentyczna. Jeśli tak troszczymy się o autentyczność pieniądza, to o ileĹź bardziej powinniśmy się troszczyć o autentyczność naszej wiary! Tę autentyczność gwarantuje nam trwająca dwa tysiące lat, niezmienna Tradycja Kościoła.

 

2. Czym jest Tradycja? Jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, „Przez Tradycję Kościół w swej nauce, w swym Ĺźyciu i kulcie uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest, i to wszystko, w co wierzy” (KKK 78). Przekazuje więc takĹźe – w niezmiennej co do istoty postaci – Dekalog, którego aktualność potwierdził sam Chrystus, kiedy na pytanie młodzieńca „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać Ĺźycie wieczne?” odpowiedział „jeśli chcesz osiągnąć Ĺźycie, zachowaj przykazania”, a potem wymienił kolejne nakazy Dekalogu (por. Mt 19,16-19). Tę samą odpowiedĹş dawał i daje do dziś Kościół wszystkim wierzącym, którzy pragną osiągnąć zbawienie. Na przestrzeni minionych wieków „Tradycja Kościoła, będąc wierna Pismu świętemu i idąc za przykładem Jezusa, zawsze przyznawała Dekalogowi pierwszorzędną rolę i znaczenie” (KKK 2064).

 

3. RóĹźne są formy przekazywania Dekalogu. Od czasów św. Augustyna – Ĺźyjącego na przełomie IV/V wieku – „dziesięć przykazań” zajmuje uprzywilejowane miejsce w katechezie, przygotowującej ludzi do przyjęcia sakramentu chrztu św. Od XV wieku ustalił się zwyczaj wyraĹźania przykazań w formułach rymowanych, łatwych do zapamiętania i o pozytywnym charakterze; ta forma przedstawiania Dekalogu zachowała się do naszych czasów. Opracowywane na uĹźytek wiernych katechizmy równieĹź zawierają wykład moralności chrześcijańskiej, ułoĹźony najczęściej według porządku „dziesięciu przykazań” (por. KKK 2065). Przekazywanie Dekalogu ułatwia nam takĹźe przypominanie go w codziennej modlitwie, gdy powtarzamy jego sformułowania w pacierzu katechizmowym.
Jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, „podział i numeracja przykazań ulegały zmianom w ciągu wieków” (KKK 2066), niezmienna pozostaje ich – przekazywana przez Tradycję Kościoła – treść. Katechizm zawiera podział przykazań ustalony przez św. Augustyna, tradycyjnie stosowany w Kościele katolickim, a przyjęty takĹźe przez luterańskie wyznania wiary. „Ojcowie greccy dokonali nieco innego podziału, który zachował się w Kościołach prawosławnych i we wspólnotach reformowanych” – mówi Katechizm (KKK 2066). Dziesięć przykazań wyraĹźa wymagania miłości Boga i bliĹşniego. Trzy pierwsze przykazania odnoszą się bardziej do miłości Boga; siedem zaś pozostałych uczy i wskazuje, w jaki sposób naleĹźy miłować bliĹşniego (por. KKK 2067).
Nauczanie Kościoła, wyraĹźone między innymi przez sobory: trydenckim i watykańskim II podkreśla, Ĺźe „dziesięć przykazań” obowiązuje chrześcijan zawsze i wszędzie, i Ĺźe kaĹźdy człowiek zobowiązany jest do ich wypełniania (por. KKK 2068). „Biskupi, jako następcy Apostołów, otrzymują od Pana... misję nauczania wszystkich narodów i głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu, aby wszyscy ludzie przez wiarę, chrzest i wypełnianie przykazań dostąpili zbawienia” – mówi soborowa Konstytucja dogmatyczna o Kościele (KK 24).

 

4. Zapamiętajmy: „Tradycja Kościoła, będąc wierna Pismu Świętemu i idąc za przykładem Jezusa, zawsze przyznawała Dekalogowi pierwszorzędną rolę i znaczenie” (KomKKK 438). Dziesięć przykazań wyraĹźa wymagania miłości Boga i bliĹşniego. Trzy pierwsze przykazania odnoszą się do miłości Boga, a siedem pozostałych do miłości bliĹşniego (por. KKK 2067). Obowiązują one kaĹźdego chrześcijanina niezaleĹźnie od miejsca i czasu. Do dziś nie straciły nic ze swej aktualności.

 

Ks. Tomasz Białobrzeski

 

Ĺšródło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1208,l1.html