1. Dekalog, czyli „Dziesięć przykazań BoĹźych”, to oprócz modlitw takich jakich „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo” czy „Wierzę w Boga” jeden z tekstów, który kaĹźdy wierzący poznaje juĹź we wczesnych latach swojego Ĺźycia. Dekalog stanowi część naszej modlitwy pacierzowej; na jego temat napisano liczne książki i całe rozprawy naukowe. Krzysztof Kieślowski „Dekalogowi” poświęcił cały cykl filmów. W mediach co jakiś czas ponawia się dyskusję dotyczącą podstawowych zasad moralnych, zawartych w Dziesięciu Przykazaniach. Warto więc spytać: Jakie jest Ĺşródło Dekalogu? Jaka jest geneza jego powstania; kiedy został on przekazany ludziom? Skąd pochodzi nasza wiedza na ten temat?

 

2. O wydarzeniach dotyczących przekazania przez Boga ludziom zasad Ĺźycia ujętych w Dekalogu dowiadujemy się z pierwszych ksiąg Starego Testamentu, głównie z księgi Wyjścia oraz księgi Powtórzonego Prawa. Znajdujemy tam opis najpierw wyzwolenia narodu izraelskiego z niewoli egipskiej, a następnie – prowadzenia tegoĹź narodu przez Boga ku wolności. Bóg wiedzie swój wybrany lud przez pustynię, ku Ziemi Obiecanej, objawia się mu i poucza go. Punktem kulminacyjnym tej wędrówki jest zawarcie na górze Synaj Przymierza pomiędzy Bogiem a Jego ludem.

 

3. W ramach owego Przymierza Bóg daje poznać siebie, swoją wielkość i swoją wolę (por. KKK 2059-2060; KomKKK 437), daje ludziom obietnicę swojej wierności i swojego błogosławieństwa, jednocześnie zaś przekazuje im Prawo, którym mają się kierować w swoim postępowaniu. Szczególnym wyrazem woli BoĹźej i niejako streszczeniem BoĹźego Prawa ogłoszonego ludziom podczas zawierania Przymierza (por. KKK 2058) jest właśnie Dekalog – słowa „Dziesięciu przykazań” wypowiedziane przez Boga, kiedy to objawił się On swojemu ludowi na górze Synaj. W ten sposób, jak uczy Katechizm, „dar przykazań (Dekalogu) jest darem samego Boga i Jego świętej woli” (KKK 2059).
Według relacji biblijnej, zawartej w Księdze Wyjścia, słowa Dekalogu zostały przedstawione narodowi wybranemu jeszcze przed samym zawarciem Przymierza – tak, aby ich przyjęcie było warunkiem wejścia w tę szczególną relację z Bogiem (KKK 2060). Przyjmując Dekalog z rąk Boga i stosując się do jego przykazań lud wyraĹźa tym samym „swoją przynaleĹźność do Boga i odpowiada z wdzięcznością” na Jego inicjatywę zbawczą (por. KomKKK 437). Katechizm podkreśla, Ĺźe przykazania „wyraĹźają (…) konsekwencje przynaleĹźności do Boga, która została ustanowiona przez Przymierze. Ĺťycie moralne jest odpowiedzią na inicjatywę miłości Pana. Jest wyrazem wdzięczności, hołdem składanym Bogu i dziękczynieniem. Jest współdziałaniem z zamysłem, który Bóg przeprowadza w historii” (KKK 2062).
Słowa „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20,2; Pwt 5,6; por. KKK 2061) wskazują na zbawczą inicjatywę Boga, który pragnie uwolnić człowieka z jego zniewoleń i jednocześnie wskazać mu drogę do Ĺźycia w prawdziwej wolności. Temu właśnie celowi służą poszczególne przykazania Dekalogu (por. KKK 2061). Przestrzeganie ich staje się w ten sposób wyrazem odpowiedzialności za podarowaną wolność i jednocześnie wyrazem wierności Przymierzu, jakie Bóg zawarł równieĹź z kaĹźdym z nas – wierzących, na co wskazuje równieĹź to, Ĺźe wszystkie zobowiązania wyraĹźone są w pierwszej osobie („Ja jestem Pan…”) i skierowane do pojedynczej osoby – pojedynczego „ty” (por. KKK 2063).

 

4. Zapamiętajmy: Dekalog – „Dziesięć Przykazań BoĹźych” – jest wyrazem woli BoĹźej i streszczeniem Prawa, jakie Bóg dał człowiekowi, aby ten przeĹźywał swoje Ĺźycie w prawdziwej wolności i z właściwą mu godnością. Został on przekazany ludziom w ramach Przymierza, jakie istnieje pomiędzy Bogiem i wierzącymi w Niego. Przestrzeganie przykazań Dekalogu jest wyrazem wierności temu Przymierzu, wyrazem zaufania wobec Boga oraz posłuszeństwa wobec Jego woli.

 

ks. Tomasz Lewicki

 

Ĺšródło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1209,l1.html