Czy wszyscy jesteśmy powołani do świętości chrześcijańskiej? Drukuj
1. Kiedy słyszymy słowo „święty” czy „świętość”, to wydaje się nam ono jakby z innego świata. Często myślimy bowiem o „całkowitej bezgrzeszności”, wręcz idealnym Ĺźyciu. Taki sposób rozumowania powoduje, Ĺźe traktujemy świętych jako niedościgłe ideały, i nawet duĹźa liczba osób ogłoszonych przez Kościół świętymi czy błogosławionymi nie powoduje, Ĺźe bardziej realnie myślimy o moĹźliwości stania się świętym, którą to moĹźliwość ma przecieĹź kaĹźdy z nas. Warto w tym miejscu postawić pytania: jakie jest moje rozumienie świętości? Czy ideał doskonałości chrześcijańskiej naleĹźy pojmować na sposób Ĺźycia nadzwyczajnego, dostępnego jedynie wybranym «geniuszom» świętości? Czy ja, człowiek XXI wieku, teĹź mogę zostać świętym?
 
2. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, Ĺźe „wszyscy chrześcijanie jakiegokolwiek stanu i zawodu powołani są do pełni Ĺźycia chrześcijańskiego i do doskonałości miłości” (KKK 2013). Święty Paweł w I Liście do Tessaloniczan pisał: „wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (1 Tes 4, 3). To powołanie wypływa z sakramentu chrztu świętego. Sługa BoĹźy Jan Paweł II w liście na początek nowego tysiąclecia napisał: „skoro chrzest jest prawdziwym włączeniem w Ĺ›więtość Boga poprzez wszczepienie w Chrystusa i napełnienie Duchem Świętym, to sprzeczna z tym byłaby postawa człowieka pogodzonego z własną małością, zadowalającego się minimalistyczną etyką i powierzchowną religijnością. Zadać katechumenowi pytanie: «Czy chcesz przyjąć chrzest?» znaczy zapytać go zarazem: «Czy chcesz zostać świętym?». Znaczy postawić na jego drodze radykalizm Kazania na Górze: «BądĹşcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski» (Mt 5, 48)” (NMI 31).
Istnieją róĹźne indywidualne drogi do świętości, wymagające prawdziwej pedagogiki świętości, która zdolna jest dostosować się do rytmu poszczególnych osób. „Na osiągnięcie tej doskonałości wierni obracać powinni swe siły otrzymane według miary obdarowania Chrystusowego, aby (...) posłuszni we wszystkim woli Ojca, z całej duszy poświęcali się chwale BoĹźej i słuĹźbie bliĹşniemu. W ten sposób świętość Ludu BoĹźego wyda owoc obfity, jak tego dowodzi wymownie Ĺźycie tylu świętych w dziejach Kościoła” (KK 40, por. KKK 2013).
 
3. „Postęp duchowy zmierza do coraz bardziej wewnętrznego zjednoczenia z Chrystusem. Zjednoczenie to jest nazywane «mistycznym», poniewaĹź jest ono uczestnictwem w misterium Chrystusa przez sakramenty – «Ĺ›więte misteria»” (KKK 2014), w Chrystusie zaś mamy udział w misterium Trójcy Świętej. Bóg wzywa nas wszystkich do wewnętrznego zjednoczenia z Nim, nawet jeśli szczególne łaski czy nadzwyczajne znaki Ĺźycia mistycznego (jak widzenia, objawienia, czy stygmaty) są udzielane jedynie niektórym, aby ukazać w ten sposób darmowy dar udzielony wszystkim (por. KKK 2014).
Katechizm przypomina, Ĺźe droga doskonałości duchowej, codzienne wzrastanie w Ĺ›więtości wiedzie przez KrzyĹź. „Nie ma świętości bez wyrzeczenia i walki duchowej” (KKK 2015). NaleĹźy więc z jednej strony kształtować swoją postawę przez rozwój w sobie Ĺźycia łaski, z drugiej zaś – podejmować wysiłek umartwienia ciała. Ta droga prowadzi stopniowo do Ĺźycia w pokoju i radości. Święty Grzegorz z Nyssy przyrównał ją do wspinaczki górskiej, mówiąc: „Ten, kto wspina się, nie przestaje zaczynać ciągle od początku, a tym początkom nie ma końca. Nigdy ten, kto się wspina, nie przestaje pragnąć tego, co juĹź zna” (por. KKK 2015).
Czym dla mnie jest świętość? Jakiej świętości pragnę? Czy podejmuję codzienną wewnętrzną pracę, aby doskonalić się w Ĺ›więtości?
 
4. Zapamiętajmy: Wszyscy wierni są powołani do świętości chrześcijańskiej. Jest ona pełnią Ĺźycia chrześcijańskiego i doskonałą miłością, i urzeczywistnia się przez wewnętrzne zjednoczenie z Chrystusem, a w Nim, z Trójcą Świętą. Droga do świętości chrześcijanina wiedzie przez KrzyĹź i prowadzi do swego spełnienia w końcowym zmartwychwstaniu” (KomKKK 428).

ks. Leszek Smoliński

Ĺšródło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1226,l1.html

 

 

« poprzednia   następna »