PARAFIALNA PIELGRZYMKA DZIÄKCZYNNA ZA BEATYFIKACJÄ OJCA ĹWIÄTEGO JANA PAWĹA II
Lutom
Na póĹnocno-zachodnim skraju Wielkopolski, poĹród poroĹniÄtych lasami wzniesieĹ, skrywa siÄ prawdziwy skarb, którego nie spotkamy w Ĺźadnym innym miejscu w Polsce.
WjeĹźdĹźajÄ
c do miejscowoĹci z dowolnej strony, zawsze dotrzemy do zgrabnej sylwetki barokowej ĹwiÄ
tyni o wyniosĹej wieĹźy. XVIII wieczny gmach ĹwiÄ
tyni wzniesiono w miejscu, gdzie koĹcióĹ parafialny staĹ juĹź w XIV wieku.
KoĹcióĹ od zarania swej historii nosi wezwanie Ĺw. Andrzeja ApostoĹa a od 1960 roku ĹwiÄ
tyni nadano teĹź patronat Matki Boskiej WspomoĹźenia Wiernych.
Wzrok kaĹźdej osoby, która wchodzi do ĹwiÄ
tyni, przykuwa okazaĹy obiekt w prezbiterium, bĹyszczÄ
cy w Ĺwietle przenikajÄ
cym przez okna koĹcioĹa. Na pierwszy rzut oka wysoki baldachim przypomina konfesjÄ, rodzÄ
c skojarzenia z tymi najbardziej znanymi: w GnieĹşnie, nad grobem Ĺw. Wojciecha, oraz w Bazylice Ĺw. Piotra w Rzymie. Mimo wyraĹşnego skojarzenia nie jest to konfesja. PiÄkny baldachim wsparty na barokowych, esowato skrÄconych kolumnach to Castrum Doloris czyli „zamek boleĹci”. NiegdyĹ w polskich koĹcioĹach czÄĹciej natrafialiĹmy na podobne zamki boleĹci. Wznoszono je w ĹwiÄ
tyni po Ĺmierci kogoĹ wybitnego, najczÄĹciej szlachcica, który byĹ fundatorem danego koĹcioĹa. Taki swoisty „oĹtarz pogrzebowy” stanowiĹ architektonicznÄ
oprawÄ dla liturgicznych obrzÄdów towarzyszÄ
cych czÄsto wielodniowym rytuaĹom pogrzebowym. Castrum Doloris w lutomskiej Ĺwiatyni wystawiono prawdopodobnie w koĹcu XVII wieku w zwiÄ
zku z pochówkiem Jana Korzbok-ĹÄ
ckiego. Jest to unikatowy obiekt, który nie wystÄpuje w Ĺźadnym innym koĹciele wspóĹczesnej Polski.
W lutomskim koĹciele, w oĹtarzu gĹównym, znajduje siÄ takĹźe cudowny obraz Matki Boskiej WspomoĹźenia Wiernych. OzdobÄ
ĹwiÄ
tyni jest takĹźe odnowiona zabytkowa ambona oraz chrzcielnica.
Ĺwiebodzin
Pierwotnie gród piastowski; prawa miejskie otrzymaĹ przed 1319 r. Stolica okrÄgu w ksiÄstwie gĹogowskim. Miasto przechodziĹo z rÄ
k do rÄ
k. Do roku 1488 byĹo w posiadaniu Piastów, do roku 1526 Jagielonów, do roku 1694 pod wĹadzÄ
Habsburgów. Od roku 1742 wĹÄ
czone do Prus a od 1817 do Branderburgii. Do Polski powróciĹo po II wojnie Ĺwiatowej.
Dzisiaj w powiatowym mieĹcie znajdujÄ
siÄ ciekawe zabytki: gotycki koĹcióĹ z XV wieku, ratusz z wieku XVI, fragmenty murów obronnych z XIV wieku.
W roku 1987 na Os. ĹuĹźyckim rozpoczÄto budowÄ koĹcioĹa p.w. MiĹosierdzia BoĹźego, który w roku 2008 zostaĹ ustanowiony jako Sanktuarium MiĹosierdzia BoĹźego w Ĺwiebodzinie.
W 2001 proboszcz parafii pw. MiĹosierdzia BoĹźego ks. Sylwester Zawadzki rozpoczÄ
Ĺ dziaĹania zmierzajÄ
ce do wybudowania w Ĺwiebodzinie Pomnika Chrystusa Króla o wielkoĹci zbliĹźonej do Pomnika Chrystusa Zbawiciela w Rio de Janeiro. Pierwsze elementy pomnika zamontowano w sierpniu 2007, a budowa caĹoĹci zostaĹa ukoĹczona 6 listopada 2010 roku.
Pomnik wedĹug projektu MirosĹawa Pateckiego jest ustawiony na usypanym kopcu o wysokoĹci 16 m. Kopiec jest obwiedziony 5 pierĹcieniami, które symbolizujÄ
zbawczÄ
role Chrystusa dla 5 kontynentów.
PostaÄ ma 33 m wysokoĹci co symbolizuje 33 lata Ĺźycia Pana Jezusa.
Korona ma 3m wysokoĹci symbolizujÄ
ce 3 lata publicznej dziaĹalnoĹci Chrystusa.
GĹowa ma 4,5 m wysokoĹci.
KaĹźda z dĹoni ma po 6 m. dĹugoĹci a odlegĹoĹÄ miedzy koĹcami palców rÄ
k wynosi 24 metry.
Pomnik wykonano w technologii siatkobetonu.
Figura Chrystusa Króla jest najwiÄkszÄ
takÄ
figurÄ
na Ĺwiecie.
Fragment homili ks. abp Andrzeja Dziegi
„Niech ta figura góruje w tym miejscu, niech patrzy na to miasto, które 10 lat temu uznaĹo Chrystusa Króla jako swego Pana. I jak powiedziaĹ ówczesny pasterz, staĹo siÄ miastem królewskim, miastem Chrystusa Króla.
Polsko! Nie lÄkaj siÄ patrzeÄ w stronÄ Chrystusa Króla. Nie lÄkajcie siÄ przyjÄ
Ä Jego panowania! Polska, którÄ
Chrystus prowadzi przez dzieje, chce byÄ dalej przez Niego prowadzona. Polsko! Nie tylko nie lÄkaj siÄ, ale miej odwagÄ przyjÄ
Ä to królowanie! Polsko! Miej odwagÄ uznaÄ, Ĺźe Jezus Chrystus moĹźe poprowadziÄ nasze myĹli i serca, wole i czyny.
Dlatego: Chryste! Króluj! Chryste! ZwyciÄĹźaj!”
|