1. Dzienniki telewizyjne, gazety, serwisy internetowe codziennie przynoszą na nowe informacje o tym, Ĺźe ktoś został pobity, skrzywdzony, zamordowany. Filmy pełne są scen przemocy czy zabĂłjstw. Z jednej strony – tyle mĂłwi się o prawach człowieka, a z drugiej – tyle widzimy przykładĂłw łamania podstawowego prawa człowieka: prawa do Ĺźycia. Chrześcijanie wiedzą, Ĺźe na straĹźy ludzkiego Ĺźycia stoi piąte przykazanie BoĹźe, nakazujące: „nie zabijaj”.

2. Czytamy w Biblii: „nie będziesz zabijał” (Wj 20, 13), ,,nie wydasz wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego” (Wj 23, 7) oraz „jeśli kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga” (Rdz 9, 5-6). Zamierzone zabĂłjstwo niewinnego człowieka pozostaje w powaĹźnej sprzeczności z godnością osoby ludzkiej i ze świętością StwĂłrcy. Prawo, ktĂłre tego zakazuje, jest prawem powszechnie obowiązującym: obowiązuje wszystkich i kaĹźdego, zawsze i wszędzie. Jedynie BĂłg jest Panem Ĺźycia i Ĺ›mierci, gdyĹź to On wszystko i wszystkich powołał do istnienia swoją mocą stwĂłrczą. „W Jego ręku – tchnienie Ĺźycia i dusza kaĹźdego człowieka” – czytamy w Księdze Hioba (Hi 12,10). Ĺťycie człowieka jest darem Boga, kaĹźde Ĺźycie jest więc święte.

3. Grzechem przeciwko piątemu przekazaniu jest przede wszystkim zabĂłjstwo bezpośrednie i zamierzone oraz współdziałanie przy jego popełnieniu â€“ ci ktĂłrzy się go dopuszczają, popełniają – jak mĂłwi Katechizm – „grzech, ktĂłry woła o pomstę do nieba” (KKK 2268). Kongregacja Nauki Wiary w Instrukcji „Donum Vitae” przypomina, Ĺźe „nikt, w Ĺźadnej sytuacji, nie moĹźe rościć sobie prawa do bezpośredniego niszczenia niewinnej istoty ludzkiej”. SzczegĂłlnie ciężkimi przestępstwami są dzieciobĂłjstwo, bratobĂłjstwo, zabĂłjstwo rodzicĂłw i zabĂłjstwo współmałżonka, gdyĹź oprĂłcz zniszczenia daru Ĺźycia naruszają takĹźe najsilniejsze więzy naturalne. W niektĂłrych społecznościach znane było zabijanie osĂłb upośledzonych, aby wyeliminować ze społeczeństwa słabszych i chorych. Chrześcijanie stanowczo odrzucają takie praktyki - Katechizm naucza, Ĺźe „względy eugeniczne lub higiena społeczna nie mogą usprawiedliwić Ĺźadnego zabĂłjstwa, choćby było nakazane przez władze publiczne” (KKK 2268).

„Piąte przykazanie zakazuje takĹźe podejmowania jakichkolwiek działań z intencją spowodowania pośrednio śmierci osoby” (KKK 2269). Grzechem przeciw temu przykazaniu jest więc rĂłwnieĹź naraĹźanie kogoś bez waĹźnego powodu na śmiertelne ryzyko, a takĹźe odmĂłwienie pomocy osobie będącej w niebezpieczeństwie. Skandaliczną niesprawiedliwością i powaĹźną winą jest rĂłwnieĹź zgoda jakiejś społeczności ludzkiej na klęski głodu bez prĂłb zaradzenia im. Katechizm naucza, Ĺźe „przez lichwiarstwo i chęć zarobku, powodujące głód i Ĺ›mierć swoich współbraci, spekulanci pośrednio popełniają zabĂłjstwo, za ktĂłre są odpowiedzialni” (KKK 2269). W przypadku zabĂłjstwa niezamierzonego ten, ktĂłry się go dopuścił, nie zaciąga odpowiedzialności moralnej â€“ na przykład maszynista pociągu, pod ktĂłry rzucił się w ostatniej chwili samobĂłjca, nie jest winien jego śmierci. Trzeba jednak pamiętać, Ĺźe – jak przypomina Katechizm – „nie jest się wolnym od powaĹźnej winy, jeśli bez uzasadnionych powodĂłw działało się w sposĂłb, ktĂłry spowodował śmierć, nawet bez intencji jej zadania” (KKK 2269), a zatem na przykład kierowca, ktĂłry po pijanemu albo przekraczając dopuszczalną prędkość spowodował wypadek, zaciąga powaĹźną winę.

4. Zapamiętajmy: Celowe i zamierzone zabĂłjstwo jest jednym z najcięższych grzechĂłw przeciwko piątemu przykazaniu. Nikt i nic nie moĹźe usprawiedliwić Ĺźadnego zabĂłjstwa. Piąte przykazanie zakazuje takĹźe podejmowania jakichkolwiek działań z intencją spowodowania pośrednio śmierci osoby.

Ks. Sławomir Wiśniewski

ĹšrĂłdło http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1178,l1.html