Jesteś tutaj:


Start Katechizm na niedzielę Piąte przykazanie BoĹźe: „Nie zabijaj”

Piąte przykazanie Boże: „Nie zabijaj” Drukuj Email

1. Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1991 roku przypominał tragiczne konsekwencje prowadzonych w ostatnim stuleciu wojen światowych oraz skutki braku poszanowania Ĺźycia ludzkiego od jego poczęcia aĹź do naturalnej śmierci. „Ostatnie stulecie – jak stwierdził Ojciec Święty – jest przykładem wieku, ktĂłry przejdzie do historii jako wiek obciążony śmiercią milionĂłw ludzi niewinnych. Przyczynił się do tego bez wątpienia nowy sposĂłb prowadzenia wojen, ktĂłry polega na masowym zwalczaniu i wyniszczaniu ludności nie biorącej w wojnie czynnego udziału. Wystarczy przypomnieć bombardowania (aĹź do uĹźycia bomby atomowej), obozy koncentracyjne, masowe deportacje ludności, kończące się śmiercią milionĂłw niewinnych ofiar” (Radom, 4 czerwca 1991). Stało się tak dlatego, Ĺźe odrzucono moralną zasadę przykazania: „Nie zabijaj” jako absolutną i powszechnie obowiązującą. Współcześnie istnieją takĹźe ludzie, dla ktĂłrych przykazanie: „Nie zabijaj” nie stanowi ostatecznej normy. Propagują zasadę, Ĺźe to człowiek ma pełną moĹźliwość decydowania o Ĺźyciu swoim i innych – od początku do końca. Czy rzeczywiście człowiek ma prawo decydowania o swoim i cudzym Ĺźyciu?

2. Pismo Święte określa dość szczegółowo zakaz zawarty w piątym przykazaniu BoĹźym. W Księdze WyjściaStwĂłrca poucza i przestrzega, Ĺźe Ĺźadna istota ludzka nie ma prawa wydawania wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego człowieka (Wj 23, 7). Zamierzone bowiem zabĂłjstwo niewinnego człowieka pozostaje w powaĹźnej sprzeczności z godnością osoby ludzkiej i ze świętością StwĂłrcy. Prawo, ktĂłre zakazuje śmierci niewinnego człowieka, jest prawem powszechnie obowiązującym: obowiązuje wszystkich i kaĹźdego, obowiązuje zawsze i wszędzie (por. KKK2261). Dotyczy ono takĹźe człowieka będącego w fazie początkowej, ktĂłra poprzedza jego narodziny oraz człowieka, ktĂłrego kres Ĺźycia nieuchronnie zmierza do końca. „Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego obrazem i odbiciem, udziałem w Jego oĹźywczym tchnieniu. Dlatego BĂłg jest jedynym Panem tego Ĺźycia: człowiek nie moĹźe nim rozporządzać” (EV 39).
3. Kościół od początku swego istnienia głosi wartość i nienaruszalność Ĺźycia ludzkiego, ukazując je jako największy dar otrzymany od Boga. Katechizm Kościoła Katolickiego, odwołując się do Pisma Świętego, poucza nas, Ĺźe „Życie ludzkie jest święte, poniewaĹź od samego początku domaga się stwĂłrczego działania Boga i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu do StwĂłrcy, jedynego swego celu. Sam BĂłg jest Panem Ĺźycia, od jego początku aĹź do końca. Nikt, w Ĺźadnej sytuacji, nie moĹźe rościć sobie prawa do bezpośredniego niszczenia niewinnej istoty ludzkiej” (KKK 2258). Zgodnie więc z nauką Kościoła godzenie w Ĺźycie swoje lub innego człowieka jest stawianiem siebie na miejscu Boga i wykroczeniem przeciw Jego władzy nad Ĺźyciem ludzkim. Prawo do Ĺźycia jest zatem dla człowieka prawem najbardziej podstawowym i nikt z ludzi nie moĹźe nikomu tego prawa odebrać. Dar Ĺźycia otrzymujemy od Boga i tylko On ma prawo je odebrać. Ponadto BĂłg żąda – jak poucza Jan Paweł II - by człowiek otrzymane Ĺźycie kochał, szanował i rozwijał (por. EV 52), a takĹźe chronił je przed róşnego typu niebezpieczeństwami. Człowiek ma obowiązek takĹźe troszczyć się o zdrowie – swoje i innych.
Zapytajmy samych siebie: Czy mam świadomość, Ĺźe piąte przykazanie BoĹźe „Nie zabijaj” stoi na straĹźy ładu moralnego i pokoju światowego? Czy nie ulegam tzw. „poprawności politycznej” w kwestii aborcji i eutanazji? Czy troszczę się o Ĺźycie oraz zdrowie – swoje i innych?
4. Zapamiętajmy: Ĺťycie ludzkie jest święte. Dlatego teĹź od samego początku „pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu do StwĂłrcy, jedynego swego celu. Nikt nie moĹźe rościć sobie prawa do bezpośredniego zadawania śmierci niewinnej istocie ludzkiej, poniewaĹź jest to głęboko sprzeczne z godnością osoby i Ĺ›więtością StwĂłrcy” (KomKKK 466).
Ks. Ryszard Czekalski
« poprzednia   następna »