Jesteś tutaj:


Start Katechizm na niedzielę Jakie są obowiązki rodzicĂłw wobec dzieci?

Jakie są obowiązki rodziców wobec dzieci? Drukuj Email

1.Niejednokrotnie jesteśmy świadkami narzekania dorosłych na tak zwaną dzisiejszą młodzieĹź. Oburzamy się nierzadko okazywanym przez młodych brakiem dobrego wychowania. Obserwujemy ich zachowanie podczas głośnych dialogĂłw między starszymi i młodymi, zbuntowanymi, często zagubionymi ludĹşmi. Staramy się wtedy znaleźć odpowiedĹş na pytanie: w ktĂłrym momencie popełniono błąd w wychowaniu i kto jest za to odpowiedzialny?

2. „Rodzice mają pierwszorzędne i niezbywalne prawo oraz obowiązek wychowania” (KKK2221), a co za tym idzie – są za nie odpowiedzialni. To prawo i obowiązek naleĹźy mieć w Ĺ›wiadomości juĹź podczas wyboru powołania do Ĺźycia małżeńskiego. Siła i moc w tym działaniu wypływa z sakramentu małżeństwa, co oznacza, Ĺźe rodzice nie są w wypełnieniu tego zadania pozostawieni samym sobie, ale współwychowują z samym Bogiem.
„Płodność miłości małżeńskiej nie ogranicza się jedynie do przekazywania Ĺźycia dzieciom, lecz powinna obejmować ich wychowanie i formację duchową” (KKK 2221). To zadanie wychowawcze jest tak wielkiej wagi, Ĺźe jego ewentualny brak z trudnością dałby się zastąpić. Musimy pamiętać, Ĺźe dzieci – choć są nasze – nie są jednak naszą własnością, z ktĂłrą moĹźemy postępować, jak nam się podoba. Są one przede wszystkim dziećmi BoĹźymi i naleĹźy je szanować jako osoby ludzkie. BĂłg powierza nam swoje dzieci, uzdalniając do miłowania i wychowania.
3. Najlepszym środkiem wychowania jest przykład. Rodzice „wychowują (…) swoje dzieci do wypełniania prawa BoĹźego, ukazując samych siebie jako posłusznych woli Ojca Niebieskiego” (KKK 2222). Przez takie świadectwo dzieci doświadczają, ile łaski spływa na rodzinę dzięki posłuszeństwu. Owocuje to potem posłuszeństwem dzieci wobec Boga, rodzicĂłw, Kościoła, nauczycieli i wychowawcĂłw, a później przełoĹźonego w pracy zawodowej.
Odpowiedzialność rodzicĂłw przejawia się „najpierw przez załoĹźenie ogniska rodzinnego, w ktĂłrym panuje czułość, przebaczenie, szacunek, wierność i bezinteresowna słuĹźba. Dom rodzinny jest właściwym miejscem kształtowaniacnĂłt. Wychowanie to wymaga nauczenia się wyrzeczenia, zdrowego osądu, panowania nad sobą, ktĂłre są podstawą wszelkiej prawdziwej wolności. Rodzice powinni uczyć dzieci podporządkowywać ÂŤwymiary materialne i instynktowne... wymiarom wewnętrznym i duchowymÂť. Na rodzicach spoczywa powaĹźna odpowiedzialność za dawanie dobrego przykładu swoim dzieciom. Jeśli potrafią przyznać się przed nimi do swoich błędĂłw, będą mogli lepiej kierować dziećmi i je poprawiać” (KKK 2223).
Przez łaskę sakramentu małżeństwa rodzice otrzymali zadanie i przywilej ewangelizowania swoich dzieci. Powinni być zatem dla swoich dzieci: „pierwszymi zwiastunami” wiary, ucząc modlitwy i włączając je juĹź od wczesnego dzieciństwa w Ĺźycie Kościoła poprzez uczestnictwo w Ĺźyciu parafii, ktĂłra jest podstawowym miejscem katechizacji rodzicĂłw i dzieci. Rodzice są dla dzieci obrazem i Ĺ›wiadectwem BoĹźej miłości, ucząc rodzinnego stylu Ĺźycia zgodnego z Ewangelią i rozwijając przez to zdolność do miłości. Pomagają oni dzieciom w korzystaniu z Ĺ‚ask płynących z sakramentĂłw świętych, wyrabiając w nich dobre nawyki i wzbudzając pragnienie przyjmowania sakramentĂłw. Rodzice służą dzieciom takĹźe pomocą w wyborze i realizacji drogi Ĺźyciowej, własnym zaś Ĺźyciem dają świadectwo przyjmowania krzyĹźa z pokorą i dziękczynieniem, jako nieodłącznego w Ĺźyciu człowieka.
4. Zapamiętajmy: „Rodzice, uczestniczący w Boskim ojcostwie, są pierwsi odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci i za głoszenie im wiary. Mają oni obowiązek kochać i szanować swoje dzieci jako osoby ludzkie i jako dzieci BoĹźe oraz, w miarę moĹźliwości, zaradzić ich potrzebom materialnym i duchowym poprzez wybĂłr stosownej szkoły, a takĹźe pomĂłc roztropnymi radami w wyborze zawodu i stanu Ĺźycia. W szczegĂłlności spoczywa na nich posłannictwo wychowania swych dzieci w wierze chrześcijańskiej” (Kom KKK460). Rodzice przede wszystkim są odpowiedzialni przed Bogiem za uświęcenie swoich dzieci.
ElĹźbieta i Jacek Guz
« poprzednia   następna »