Jesteś tutaj:


Start Katechizm na niedzielę Czego zabrania drugie przykazanie BoĹźe?

Czego zabrania drugie przykazanie BoĹźe? Drukuj Email

1. Podczas chrztu świętego otrzymaliśmy imię, ktĂłre towarzyszy nam przez całe Ĺźycie. To imię, ktĂłre nosimy, jest dla nas czymś bardzo waĹźnym. Wypowiadamy je z szacunkiem. Nie lubimy, gdy ktoś inny wypowiada je w sposĂłb lekceważący. WĂłwczas traktujemy to jako umniejszenie naszej osoby. „KaĹźdego dnia zniewaĹźają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem” – skarĹźy się Bogu Psalmista (Ps 102,9).
 
2. SzczegĂłlnym szacunkiem winno być otoczone imię Boga. Przypomina nam o tym drugie przykazanie Dekalogu, ktĂłre brzmi „Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”. Wykładnię tego przykazania znajdujemy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, ktĂłry poucza nas, Ĺźe „drugie przykazanie zabrania naduĹźywania imienia BoĹźego, to znaczy wszelkiego nieodpowiedniego uĹźywania imienia Boga, Jezusa Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i wszystkich świętych” (KKK 2146). Katechizm wylicza wykroczenia przeciwko drugiemu przykazaniu Dekalogu, wśrĂłd ktĂłrych wymienia: fałszywe przyrzeczenia składane w imię BoĹźe, bluĹşnierstwa, przekleństwa, wiarołomstwo, krzywoprzysięstwo.
 
3. Katechizm przestrzega, Ĺźe niewierność przyrzeczeniom dawanym innym w imię BoĹźe jest naduĹźyciem Jego imienia i w pewnym sensie czynieniem Boga kłamcą, poniewaĹź „przyrzeczenia dawane innym w imię BoĹźe angaĹźują cześć, wierność, prawdomĂłwność i autorytet Boga” (KKK 2147). Składane przyrzeczenia powinny więc być zawsze dotrzymywane w duchu sprawiedliwości.
Wykroczeniem, ktĂłre sprzeciwia się bezpośrednio drugiemu przykazaniu Dekalogu jest bluĹşnierstwo, polegające na wypowiadaniu przeciw Bogu „słów nienawiści, wyrzutĂłw, wyzwań, na mĂłwieniu Ĺşle o Bogu, na braku szacunku względem Niego w wyraĹźeniach, na naduĹźywaniu imienia BoĹźego (…). BluĹşnierstwo sprzeciwia się szacunkowi naleĹźnemu Bogu i Jego świętemu imieniu. Ze swej natury jest grzechem ciężkim” (KKK 2148). Przykładem takiej postawy jest Konrad z Mickiewiczowskich „DziadĂłw”, ktĂłry w â€žWielkiej improwizacji” zatrzymuje się o krok od bluĹşnierstwa, polegającego na nazwaniu Boga nie wspaniałym KrĂłlem czy Ojcem, ale okrutnym władcą – carem.
Katechizm naucza, Ĺźe zakaz bluĹşnierstwa rozciąga się takĹźe na słowa przeciw Kościołowi Chrystusa, przeciw świętym Pańskim lub rzeczom świętym. BluĹşniercze jest rĂłwnieĹź czynienie zła w imię BoĹźe, zwłaszcza „naduĹźywanie imienia BoĹźego w celu zatajenia zbrodniczych praktyk, zniewalania narodĂłw, torturowania lub wydawania na śmierć”. Przykładem takiej bluĹşnierczej praktyki było choćby hasło „Gott mit uns” („BĂłg z nami”), z ktĂłrym szły do boju wojska Hitlera. Takie działanie zwraca się przeciw Bogu takĹźe z tego powodu, Ĺźe „naduĹźywanie imienia BoĹźego w celu popełnienia zbrodni powoduje odrzucenie religii” (KKK 2148).
Brakiem szacunku wobec Boga są przekleństwa, przy ktĂłrych uĹźywa się imienia Boga, choć bez intencji bluĹşnierstwa. Takie postępowanie jest rĂłwnieĹź okazywaniem braku szacunku wobec Boga. Katechizm naucza, Ĺźe drugie przykazanie zabrania teĹź magicznego uĹźywania imienia BoĹźego (por. KKK 2149); takie uĹźywanie go wskazuje na brak szacunku wobec Boga i prĂłbę podporządkowania sobie Jego mocy.
Wierzący są zobowiązani do świadczenia o imieniu Pańskim. Święty Jakub Apostoł piętnuje tych, ktĂłrzy przez niegodne postępowanie „bluĹşnią zaszczytnemu Imieniu Jezusa” (Jk 2, 7), zaś święty Augustyn poucza: „Tam jest wielkie imię Jego, gdzie nazywają Go zgodnie z wielkością Jego majestatu... Tam jest święte imię BoĹźe... gdzie wzywają Go ze czcią i bojaĹşnią, by Go nie obrazić”.
 
Czy zawsze odnoszę się z naleĹźnym szacunkiem dla BoĹźego imienia? Czy nie naduĹźywam go i czy nie wzywam go nadaremno?
 
4. Zapamiętajmy: â€žĹšwięte imię BoĹźe otaczamy szacunkiem, gdy uĹźywamy go po to, by je błogosławić, wychwalać, uwielbiać. Zakazane jest więc jego naduĹźywanie w celu popełnienia zbrodni i wszelkie nieodpowiednie uĹźywanie imienia BoĹźego, jak bluĹşnierstwo, ktĂłre ze swej natury jest grzechem ciężkim, przekleństwa i niewierności wobec przyrzeczeń dawanych w imię Boga” (KomKKK 447).
 
s. Ernesta Zielińska

« poprzednia   następna »