Dlaczego UrzÄ d Nauczycielski KoĹcioĹa ingeruje w dziedzinÄ moralnoĹci?
1. JuĹź w raju szatan obiecaĹ pierwszym rodzicom równoĹÄ z Bogiem, polegajÄ cÄ na przypisaniu sobie prawa do decydowania o tym, co jest dobrem, a co zĹem moralnym. WspóĹczesny czĹowiek równieĹź jako jedno z najwaĹźniejszych dóbr ceni sobie wĹasnÄ wolnoĹÄ, rozumianÄ jako prawo do decydowania o kaĹźdym aspekcie swego Ĺźycia. Uleganie etyce sytuacyjnej pozwala na akceptowanie rozwiÄ zaĹ, które normalnie ocenia siÄ jako moralnie naganne. RównieĹź KoĹcioĹowi czÄsto odmawia siÄ prawa zabierania gĹosu w takich sprawach jak: moralnoĹÄ, sprawiedliwoĹÄ spoĹeczna, przestrzeganie podstawowych praw czĹowieka czy zasad Ĺźycia spoĹecznego.
2. Dlaczego UrzÄ d Nauczycielski KoĹcioĹa w osobie PapieĹźa i pozostajÄ cych z nim w jednoĹci biskupów zabiera gĹos w tych sprawach? KoĹcióĹ czyni tak, poniewaĹź otrzymaĹ od ApostoĹów „uroczysty Chrystusowy nakaz zwiastowania zbawiennej prawdy” (KK 17). „KoĹcioĹowi przysĹuguje prawo gĹoszenia zawsze i wszÄdzie zasad moralnych, równieĹź w odniesieniu do porzÄ dku spoĹecznego oraz wypowiadaniu oceny o wszystkich sprawach ludzkich, o ile wymagajÄ tego fundamentalne prawa osoby ludzkiej i zbawienie czĹowieka” (KKK 2032).
3. To swoje prawo i obowiÄ zek UrzÄ d Nauczycielski KoĹcioĹa realizuje poprzez dziaĹalnoĹÄ homiletycznÄ i kaznodziejskÄ , katechezÄ, listy pasterskie oraz dzieĹa teologiczne i ascetyczne.
PapieĹź i biskupi, sÄ autentycznymi, czyli upowaĹźnionymi przez Chrystusa nauczycielami, którzy powierzonemu sobie ludowi gĹoszÄ prawdy wiary, aby w nie uwierzyĹ i stosowaĹ w Ĺźyciu. Ich nauczanie w dziedzinie wiary i moralnoĹci cieszy siÄ charyzmatem nieomylnoĹci, czyli jest wolne od bĹÄdów doktrynalnych.
Wierni majÄ prawo oczekiwaÄ od KoĹcioĹa pouczenia o BoĹźych przykazaniach, których zachowanie prowadzi do osobistego zbawienia. MajÄ równieĹź obowiÄ zek zachowania nauczania prawowitej wĹadzy KoĹcioĹa oraz pĹynÄ cej z miĹoĹci ulegĹoĹci wobec orzeczeĹ o charakterze dyscyplinarnym (por. KKK 2037).
PosĹuga nauczania powinna byÄ speĹniana w duchu braterskiej sĹuĹźby i oddania KoĹcioĹowi. W ocenie moralnej danej rzeczywistoĹci naleĹźy szukaÄ przede wszystkim dobra wspólnego, konfrontowaÄ swojÄ ocenÄ z prawem naturalnym i objawionym, a w konsekwencji z prawem koĹcielnym i autorytatywnym nauczaniem KoĹcioĹa. Katolik nie powinien przeciwstawiaÄ ocen swego osobistego sumienia i rozumu prawu moralnemu i UrzÄdowi Nauczycielskiemu KoĹcioĹa (KKK 2039). KaĹźdy czĹowiek wierzÄ cy winien na miarÄ wĹasnych siĹ i moĹźliwoĹci przyczyniaÄ siÄ do rozwoju wĹród chrzeĹcijan ducha prawdziwego synowskiego posĹuszeĹstwa wzglÄdem KoĹcioĹa.
Zapytajmy: Jak reagujÄ na nauczanie i wymogi KoĹcioĹa w sprawach moralnych? Czy wĹasnych przemyĹleĹ nie stawiam wyĹźej niĹź nauczania papieĹźa i biskupów? Czy w tym nauczaniu widzÄ autentyczny gĹos Jezusa Chrystusa prowadzÄ cy mnie do poznania prawdy i zbawienia? Czy potrafiĹbym przekonaÄ drugiego czĹowieka do posĹuszeĹstwa wskazaniom moralnym KoĹcioĹa ?
4. ZapamiÄtajmy: Zadaniem UrzÄdu Nauczycielskiego KoĹcioĹa jest gĹosiÄ prawdy wiary i ukazywaÄ ich zastosowanie w Ĺźyciu (por. KomKKK 430). KoĹcioĹowi przysĹuguje prawo gĹoszenia zawsze i wszÄdzie zasad moralnych równieĹź w odniesieniu do porzÄ dku spoĹecznego oraz wypowiadania oceny o wszystkich sprawach ludzkich, o ile wymagajÄ tego fundamentalne prawa osoby ludzkiej i zbawienia czĹowieka (KKK 2032). Katolicy powinni nauczanie UrzÄdu Nauczycielskiego KoĹcioĹa stawiaÄ ponad wĹasne oceny i rozwaĹźania moralne.