1. KaĹźdy z nas lubi otrzymywaÄ i dawaÄ osobom bliskim prezenty jako wyraz pamiÄci i miĹoĹci. MoĹźna by wrÄcz powiedzieÄ, Ĺźe miĹoĹÄ mierzy siÄ darem. Niekoniecznie dary muszÄ mieÄ charakter materialny: czÄsto darem dla innego moĹźe byÄ dany mu czas, towarzyszenie w cierpieniu czy modlitwa za niego. Trudno sobie wyobraziÄ, Ĺźe mniej hojny w obdarowywaniu mógĹby byÄ sam Bóg, ĹşródĹo miĹoĹci i dobra.
2. Katechizm KoĹcioĹa Katolickiego przypomina wiernym miÄdzy innymi o darach i owocach Ducha ĹwiÄtego. Czytamy w nim Ĺźe „Ĺźycie moralne chrzeĹcijan jest podtrzymywane przez dary Ducha ĹwiÄtego. SÄ one trwaĹymi dyspozycjami, które czyniÄ czĹowieka ulegĹym, by iĹÄ za poruszeniami Ducha ĹwiÄtego” (KKK 1830). Tradycja KoĹcioĹa odwoĹujÄ c siÄ do proroka Izajasza (Iz 11,2) wymienia siedem darów Ducha ĹwiÄtego: mÄ droĹÄ, rozum, radÄ, mÄstwo, umiejÄtnoĹÄ, poboĹźnoĹÄ i bojaźŠBoĹźÄ . DopeĹniajÄ one i udoskonalajÄ cnoty tych, którzy je otrzymujÄ . CzyniÄ wiernych ulegĹymi wobec natchnieĹ BoĹźych (por. KKK 1831). JednoczeĹnie Tradycja KoĹcioĹa, odwoĹujÄ c siÄ do Listu Ĺw. PawĹa do Galatów wymienia dwanaĹcie owoców Ducha ĹwiÄtego: "miĹoĹÄ, radoĹÄ, pokój, cierpliwoĹÄ, uprzejmoĹÄ, dobroÄ, wspaniaĹomyĹlnoĹÄ, ĹaskawoĹÄ, wiernoĹÄ, skromnoĹÄ, wstrzemiÄĹşliwoĹÄ, czystoĹÄ" (Ga 5, 22-23 Wulg.). SÄ to doskonaĹoĹci, które ksztaĹtuje w nas Duch ĹwiÄty jako pierwociny wiecznej chwaĹy (por. KKK 1832).
3. CzÄsto po raz pierwszy z wyjaĹnieniem znaczenia darów Ducha ĹwiÄtego katolik spotyka siÄ w czasie przygotowania do sakramentu bierzmowania. Kandydaci do tego sakramentu uczÄ siÄ, Ĺźe dar mÄ droĹci jest to oĹwiecenie przez Ducha ĹwiÄtego, dziÄki któremu nasz umysĹ widzi nadzwyczaj wyraĹşnie prawdy wiary i przeĹźywa gĹÄbokÄ radoĹÄ z ich poznania. Przez dar rozumu Duch ĹwiÄty oĹwieca nas swoim ĹwiatĹem, tĹumaczÄ c nam prawdy objawione i daje nam prawdziwe rozumienie sĹowa BoĹźego. Dar umiejÄtnoĹci jest nadprzyrodzonym usposobieniem umysĹu, które pozwala mu uchwyciÄ i przeniknÄ Ä w sposób nadnaturalny niektóre tajemnice wiary, albo po prostu gĹÄboki sens zawarty w sĹowach Chrystusa lub natchnionych przez Ducha ĹwiÄtego. Dar rady jest ĹwiatĹem Ducha ĹwiÄtego, przez które rozum praktyczny widzi i rozsÄ dza w poszczególnych wypadkach, co naleĹźy czyniÄ i jakich Ĺrodków naleĹźy uĹźywaÄ. Dar mÄstwa usposabia nas, ĹźebyĹmy doznawali szczególnej mocy do zwyciÄĹźania pokus i innych przeszkód w Ĺźyciu duchowym. Dar poboĹźnoĹci wlewa w naszÄ duszÄ skĹonnoĹÄ i ĹatwoĹÄ w oddawaniu Bogu czci naleĹźnej Mu jako naszemu Ojcu i napeĹnia nas synowskÄ ufnoĹciÄ wzglÄdem Niego. Dar bojaĹşni BoĹźej pobudza nas do unikania grzechów ze wzglÄdu na szacunek i miĹoĹÄ pĹynÄ cÄ z obecnoĹci Boga. Wszystkie wyĹźej omówione dary Ducha ĹwiÄtego, aby mogĹy w sposób skuteczny w nas dziaĹaÄ, potrzebujÄ duĹźej ĹwiadomoĹci, a przede wszystkim Ĺźywej wiary. Dlatego naleĹźy dobrze przygotowaÄ siÄ, przede wszystkim duchowo, do przyjÄcia tak wielkich darów BoĹźych; ci zaĹ, którzy juĹź je przyjÄli, powinni wciÄ Ĺź oĹźywiaÄ je przez gĹÄbokÄ modlitwÄ i Ĺźycie codzienne w jeszcze wiÄkszym zjednoczeniu z Chrystusem.
KaĹźdy chrzeĹcijanin powinien jednoczeĹnie przynosiÄ owoce Ducha ĹwiÄtego. Jest to dowód na bliskÄ wiÄĹş z Chrystusem i peĹne poddanie siÄ Jego wpĹywowi. MiĹoĹÄ, radoĹÄ, pokój, cierpliwoĹÄ, uprzejmoĹÄ, dobroÄ, wspaniaĹomyĹlnoĹÄ, ĹaskawoĹÄ, wiernoĹÄ, skromnoĹÄ, wstrzemiÄĹşliwoĹÄ i czystoĹÄ to jakby codzienny rachunek sumienia z tego, jak przeĹźywamy swoje Ĺźycie wzglÄdem miĹujÄ cego Boga i drugiego czĹowieka ĹźyjÄ cego obok nas.
4. ZapamiÄtajmy: „Dary Ducha ĹwiÄtego sÄ trwaĹymi dyspozycjami, które czyniÄ czĹowieka ulegĹym, by szedĹ za natchnieniami BoĹźymi. Jest ich siedem: mÄ droĹÄ, rozum, rada, mÄstwo, umiejÄtnoĹÄ, poboĹźnoĹÄ i bojaźŠBoĹźa. Owocami zaĹ Ducha ĹwiÄtego sÄ doskonaĹoĹci, które On w nas ksztaĹtuje jako pierwociny wiecznej chwaĹy. Tradycja KoĹcioĹa wymienia ich dwanaĹcie: miĹoĹÄ, radoĹÄ, pokój, cierpliwoĹÄ, uprzejmoĹÄ, dobroÄ, wspaniaĹomyĹlnoĹÄ, ĹaskawoĹÄ, wiernoĹÄ, skromnoĹÄ, wstrzemiÄĹşliwoĹÄ, czystoĹÄ” (Kom KKK 389-390).
Katechizm na niedzielę 
