Bóg Stwórca Drukuj

1. Czy naprawdę – pytają niektórzy ludzie - powinniśmy wierzyć w opowiadania o stworzeniu w ciągu sześciu dni? O Stwórcy w postaci majestatycznego Ojca? Warto sobie w takiej chwili przypomnieć postać Jana Pawła II, który znaczną część „Tryptyku rzymskiego” poświęca Kaplicy Sykstyńskiej, tej samej, w której 16 października 1978 r. został wybrany na Papieża. Stając w tym miejscu – pisze Ojciec Święty – staję „na progu Księgi. / Jest to Księga Rodzaju – Genesis. / Tu, w tej kaplicy, wypisał ją Michał Anioł / nie słowem, ale bogactwem / spiętrzonych kolorów”.

2. Istotnie, w latach 1508-1512 na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie Michał Anioł namalował wyjątkowe dzieło, przedstawiające historię stworzenia i początki ludzkości. Na kilku potężnych freskach artysta ośmielił się przed­stawić Stwórcę unoszącego się w pustej przestrzeni i gestem dłoni oddzielającego światło od ciemności. Na czwartym, najbardziej znanym obrazie, ze wskazującego palca Boga przeskakuje iskra życia ku wyciągniętej dłoni Adama…

3. Dobrze wiemy, że zarówno w Księdze Rodzaju, jak i we freskach Kaplicy Sykstyńskiej został użyty język symboliczny i obrazy, które wyrażają kilka głębokich prawd wiary:

- Świat jest stworzony przez Boga i przez Niego umiłowany. Księga Rodzaju kilkakrotnie powtarza: „Bóg rzekł... i stało się”. Przez swoje odwieczne Słowo Bóg oddziela kosmos od chaosu, światło od ciemności, niebo od ziemi. Oznacza to, że w świetle Objawienia świat nie jest skutkiem przypadku czy ślepych sił; istnieje w nim porządek, oddający Bożą chwałę. Bóg dokonał jednak dzieła stworzenia nie po to, aby powiększyć swoją chwałę, ale żeby ją okazać i dać nam w niej udział (por. KKK 293-295).

- Bóg stwarza w sposób wolny „z niczego”. Oznacza to, że aby stwarzać, nie potrzebuje On niczego istniejącego wcześniej ani żadnej pomocy. „Cóż nadzwyczajnego byłoby w tym – nauczano już w starożytności - gdyby Bóg wyprowadził świat z istniejącej wcześniej materii? Ludzki twórca, gdy otrzyma materiał, zrobi z niego to, co zechce. Tymczasem moc Boga okazuje się właśnie w tym, że wychodzi On od nicości, by uczynić to, co zechce” (por. KKK 296-298).

- Bóg stwarza świat dobrym. W biblijnym opisie stworzenia czytamy, że Bóg widział, że wszystkie rzeczy, które uczynił, są dobre (por. Rdz l,4.10.12.18.21.31). Te powtarzające się jak refren słowa wyrażają jedną myśl: wszystko, co istnieje, jest dziełem dobroci Boga i uczestniczy w tym dobru, którym jest On sam. Nauka ta nie pozostawia miejsca ani na fałszywą ascezę, ani na nihilizm, czyli przekonanie o bezsensie życia (por. KKK 299).

- Bóg jest nieskończenie większy od wszystkich swoich dzieł; ponieważ jednak jest On pierwszą przyczyną wszystkiego, co istnieje, jest także obecny we wnętrzu swoich stworzeń: daje każdemu istnienie i właściwą mu doskonałość, a człowieka obdarza nadto swoim podobieństwem (por. KKK 300). „W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” – mówił w tym właśnie duchu święty Paweł na ateńskim Areopagu (Dz 17,28).

- Stworzenie to dzieło Trójcy Świętej. W prologu Ewangelii według świętego Jana czytamy: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem był Słowo. (…). Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało” (1,1-3). Świat nie tylko został stworzony, ale istnieje nadal dzięki Synowi, który podtrzymuje go w istnieniu „słowem swej potęgi” (Hbr 1,3) i dzięki Stworzycielowi Duchowi, który obdarza życiem.

- Bóg zachowuje i podtrzymuje w istnieniu swoje stworzenie. Pismo Święte uczy: „Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, byłbyś tego nie uczynił. Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał, jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko jest Twoje, Panie, miłośniku życia!” (Mdr 11,24-26).

  • Człowiek nie jest absolutnym panem otaczającego świata – ma obowiązek go użytkować, ale nie ma prawa nadużywać.
  • U podstaw chrześcijańskiej świadomości ekologicznej leży przekonanie, że świat jest domem, ofiarowanym nam przez Stwórcę (oikos oznacza po grecku właśnie „dom”). Grzechem jest zatem niszczenie natury, zaśmiecanie lasów i pól, zanieczyszczanie wód, produkowanie i sprzedaż niezdrowej żywności.

4. Zapamiętajmy: Biblijna opowieść o stworzeniu przekazuje za pomocą obrazów i języka symbolicznego prawdę o tym, że początkiem wszystkiego jest dobry Bóg; że stwarzając Bóg nie potrzebuje niczego istniejącego wcześniej ani żadnej pomocy; że świat - również materia czy ludzkie ciało – są dobre; że Bóg wciąż podtrzymuje w istnieniu swoje stworzenie; że chrześcijanie są w szczególny sposób zobowiązani do ochrony środowiska naturalnego.

Ks. Henryk Seweryniak

Źródło Katechizm Płocki część I - archiwum