1. Czasem niewiedza lub rutyna przeszkadzają niektórym chrześcijanom w pełnym przeżywaniu Mszy świętej. Nie zawsze jej uczestnicy dobrze orientują się, jaka jest wymowa poszczególnych części Eucharystii, przez co sakrament ów nie przynosi być może w ich duszach takich owoców jak powinien.

2. W układzie Mszy świętej odzwierciedla się niezwykła mądrość Kościoła. Cała struktura Eucharystii ma nam pomóc w odkryciu i przeżyciu zarówno tajemnicy Kościoła, jak i tajemnicy pełnego zjednoczenia z Bogiem. W strukturze tej należy najpierw zwrócić uwagę na fakt, że „na czele zgromadzenia (eucharystycznego) stoi sam Chrystus, główny celebrans Eucharystii” (KKK1348). Biskup lub prezbiter, przewodniczący zgromadzeniu reprezentuje więc Chrystusa. Istotnym elementem celebracji jest liturgia słowa. Składa się na nią czytanie fragmentów Starego i Nowego Testamentu, wyjaśnienie ich w homilii oraz modlitwa wstawiennicza w różnych intencjach. Po liturgii słowa następuje liturgia eucharystyczna. W jej skład wchodzą: przygotowanie darów, modlitwa eucharystyczna i obrzędy Komunii świętej. Darami ofiarnymi są chleb i wino, które przez kapłana zostaną ofiarowane w imię Chrystusa i staną się w czasie Ofiary Eucharystycznej Jego Ciałem i Krwią (por. KKK 1350) Oprócz chleba i wina chrześcijanie ofiarowują dary służące wspólnocie Kościoła. Modlitwa eucharystyczna, która jest modlitwą dziękczynienia i konsekracji, prowadzącą do szczytu i centrum celebracji czyli przeistoczenia (por. KKK 1352), składa się z kilku części. Rozpoczyna ją prefacja, w której „Kościół składa dziękczynienie Ojcu przez Chrystusa, w Duchu Świętym, za wszystkie Jego dzieła: stworzenie, odkupienie i uświęcenie. Cała wspólnota włącza się wówczas w tę nieustanną pieśń chwały, którą Kościół w niebie, aniołowie i wszyscy święci śpiewają trzykroć świętemu Bogu” (KKK 1352). „W epiklezie Kościół prosi Ojca, aby zesłał Ducha Świętego (lub pełnię swojego błogosławieństwa) na chleb i wino, aby Jego mocą stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa i aby ci, którzy uczestniczą w Eucharystii, byli jednym ciałem i jedną duszą. (…) W opisie ustanowienia Eucharystii moc słów i działania Chrystusa oraz moc Ducha Świętego sprawia, że pod postaciami chleba i wina uobecnia się sakramentalnie Ciało i Krew Chrystusa, Jego ofiara złożona na krzyżu raz na zawsze” (KKK 1353). „W następującej po tym anamnezie Kościół wspomina mękę, zmartwychwstanie i chwalebne wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa, przedstawia Ojcu ofiarę Jego Syna, który nas z Nim pojednał. W modlitwie wstawienniczej Kościół daje wyraz temu, że Eucharystia jest celebrowana w jedności z całym Kościołem w niebie i na ziemi, z żywymi i zmarłymi, a także w jedności z pasterzami Kościoła, czyli papieżem, biskupem diecezji, jej prezbiterium i diakonami oraz ze wszystkimi biskupami całego świata wraz z ich Kościołami” (KKK 1534). Po modlitwie eucharystycznej przychodzi czas na Komunię świętą. Poprzedza ją modlitwa „Ojcze nasz”, przekazanie znaku pokoju i łamanie chleba. Następnie wierni przyjmują Ciało i Krew Chrystusa.

3. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że liturgia Eucharystii zachowała swój podstawowy kształt przez wieki do naszych czasów, stanowiąc „jeden akt kultu” (por. KKK 1346). Struktura Eucharystii jest głęboko zakorzeniona w Piśmie Świętym i tradycji Kościoła.

Zapytajmy: czy i na ile uczestniczę ze zrozumieniem we Mszy świętej? W jaki sposób gesty i słowa Mszy świętej odzwierciedlają moje życie duchowe i co wnoszą w praktykę mojego podążania drogą Bożą?

4. Zapamiętajmy: Na czele zgromadzenia liturgicznego stoi Chrystus, który jest głównym celebransem. „Celebracja Eucharystii rozwija się w dwóch zasadniczych częściach, które stanowią razem jeden i ten sam akt kultu: w liturgii słowa, która obejmuje głoszenie słowa Bożego; i w liturgii eucharystycznej, która obejmuje przygotowanie chleba i wina, modlitwę eucharystyczną, która zawiera słowa konsekracji i komunię” (KomKKK 277).

Ks. Krzysztof Kowalski

Źródło Katechizm Płocki część II - archiwum