Bliżej tradycji Drukuj

Święto Bożego Narodzenia ma bardzo uroczysty charakter. Jest przeżywane, zwłaszcza w Narodzie Polskim, jako  święto  rodzinne. Zaznacza się to najbardziej w przeżywaniu Wieczoru Wigilijnego. Niemal w każdym domu ubiera się choinkę. Jest ona chrześcijańskim symbolem drzewa  rajskiego. Przez swoją żywość i zieleń zachowywaną nawet  w  zimie  staje  się  symbolem  Chrystusa   jako  „drzewa życia’’,  a   przez  przyozdabianie jej świecami lub lampkami elektrycznymi, symbolizuje Chrystusa „światłość świata". Pod choinką ustawia się często żłóbek, dla upamiętnienia narodzenia Pana Jezusa w Betlejem.

Najważniejszym wydarzeniem Wieczoru Wigilijnego, jest dzielenie się opłatkiem.Ten prosty zwyczaj wypełniony jest wieloma znaczeniami. Do jednego stołu zasiadają razem pogodzeni lub szukający zgody. Dzieląc się opłatkiem składamy sobie życzenia: dobra  duchowego i materialnego. Dobro materialne symbolizuje materia opłatka - chleb. Oby go nam i naszym bliźnim nigdy nie zabrakło, obyśmy umieli dzielić go z potrzebującymi!. Opłatek Wigilijny jest dla chrześcijanina nawiązaniem do potrzeby spożywania Chleba biblijnego, z którym utożsamił się Chrystus. Fakt dzielenia się chlebem w postaci opłatka był znany od początków Kościoła. Nie miał on jednak żadnego związku z okresem Bożego Narodzenia. Najstarsze informacje mówiące o tym zwyczaju w polskich rodzinach pochodzą z końca XVIII wieku. W starożytności chrześcijańskiej, znano, bowiem zwyczaj błogosławienia chleba i spożywania go jako rodzaju komunii duchowej, wierni uczestniczący w Mszy Świętej składali na ofiarę chleb. Był on w części przeznaczony do konsekracji i rozdzielany jako Komunia święta. Drugą część błogosławiono przy Mszy świętej  i  rozdzielano  wiernym  do  spożycia.  Ten  błogosławiony  chleb,  często  zabierano  do  domów  dla podzielenia się z tymi, którzy  nie  mogli uczestniczyć w Mszy św. Z upływem  czasu  zwyczaj ten  uległ zapomnieniu, gdyż  nie  przynoszono już  chleba  na  ofiarę w Mszy świętej.W średniowieczu pojawił się rodzaj pieczywa, którego forma przypomina dzisiejsze opłatki. W tej zmienionej postaci przetrwał na Ziemiach Polskich. Słowo Adwent oznacza po polsku: przychodzę, przybywam, ukazuję się. Od początku chrześcijaństwa odnoszono te znaczenia do Narodzenia Mesjasza, Chrystusa Jezusa. W okresie Adwentu, kapłani  przekazywali wiernym specjalnie przygotowany i błogosławiony chleb–opłatek, którym dzielono się podczas Wieczerzy Wigilijnej. Gdy Polska utraciła byt państwowy po rozbiorach, ostoją dla  życia  narodowego, stało się życie religijne w Kościele katolickim. Częste w owym czasie rozdzielenie rodzin, spowodowane zesłaniami na Sybir, po powstaniach narodowych oraz wymuszoną emigracją sprawiło, że na święta Bożego Narodzenia wraz z innymi prezentami, przysyłano sobie opłatek. Stał się on w ten  sposób  symbolem Świąt, a dzielenie się nim było wyrazem uczuć, przyjaźni i życzliwości. Na uwagę zasługuje fakt, iż nazwa  miejscowości Betlejem oznacza „Dom chleba”. Stąd dodatkowy aspekt symboliczny opłatka, jako znaku Jezusa Chrystusa i Jego  ziemskiego narodzenia.

źródło - http://www.arka.cad.pl/wigilia/