1. Jan PaweĹ II w LiĹcie apostolskim o ĹwiÄtowaniu niedzieli napisaĹ: „Jeszcze stosunkowo niedawno ĹwiÄtowanie niedzieli byĹo uĹatwione w krajach o tradycji chrzeĹcijaĹskiej przez liczny udziaĹ rzesz wiernych i niejako przez samÄ
organizacjÄ spoĹeczeĹstwa, w którym odpoczynek niedzielny stanowiĹ trwaĹy element prawodawstwa dotyczÄ
cego róĹźnych form pracy. Dzisiaj jednak, nawet w krajach, w których ĹwiÄ
teczny charakter tego dnia jest zagwarantowany ustawowo, ewolucja sytuacji spoĹeczno-ekonomicznej doprowadziĹa w wielu przypadkach do gĹÄbokich przemian w zachowaniach zbiorowych i w konsekwencji takĹźe w samym charakterze niedzieli” (Dies Domini, 4). Jak wyglÄ
da nasze ĹwiÄtowanie Dnia PaĹskiego? Czy wĹaĹciwie wykorzystujemy czas, do który Bóg nam ofiarowuje?
2. O ĹwiÄtowaniu tym przypomina nam pierwsze przykazanie koĹcielne, brzmiÄ
ce: „W niedziele i ĹwiÄta nakazane uczestniczyÄ we Mszy Ĺw. i powstrzymywaÄ siÄ od prac niekoniecznych”. Uczestniczenie w liturgii oznacza nie tylko fizycznÄ
obecnoĹÄ w miejscu sprawowania Eucharystii, ale równieĹź czynny w niej udziaĹ: uwaĹźne sĹuchanie czytaĹ mszalnych i ich wyjaĹnienia (homilii albo kazania), wĹÄ
czanie siÄ we wspólny Ĺpiew oraz odpowiadanie na pozdrowienia celebransa. Przypomina o tym soborowa „Konstytucja o liturgii”, mówiÄ
c: „KoĹcióĹ (...) troszczy siÄ o to, aby chrzeĹcijanie podczas tego misterium wiary nie byli obecni jak obcy i milczÄ
cy widzowie, lecz aby przez modlitwy i obrzÄdy tÄ tajemnicÄ dobrze rozumieli, a w ĹwiÄtej czynnoĹci uczestniczyli Ĺwiadomie, poboĹźnie i czynnie” (KL 48).
3. ĹwiÄtami nakazanymi sÄ
obecnie w Polsce nastÄpujÄ
ce uroczystoĹci: ĹwiÄtej BoĹźej Rodzicielki (1 I), Objawienia PaĹskiego (6 I), BoĹźego CiaĹa, WniebowziÄcia NMP (15 VIII), Wszystkich ĹwiÄtych (1 XI) oraz BoĹźego Narodzenia (25 XII). Do niedawna naleĹźaĹ do nich równieĹź dzieĹ WniebowstÄ
pienia PaĹskiego, którego ĹwiÄtowanie przeniesiono na 7. niedzielÄ wielkanocnÄ
. ObowiÄ
zek uczestniczenia we Mszy Ĺw. w niedziele i wspomniane uroczystoĹci majÄ
katolicy, którym pozwala na to stan zdrowia, odlegĹoĹÄ od koĹcioĹa, moĹźliwoĹÄ dotarcia do niego o wĹasnych siĹach, warunki pogodowe, Ĺrodki transportu, itp. Osoby chore, starsze lub niepeĹnosprawne mogÄ
korzystaÄ z radiowej lub telewizyjnej transmisji Mszy Ĺw. bez obaw, Ĺźe naraĹźajÄ
siÄ na popeĹnienie grzechu. WĹaĹnie dla nich ta transmisja jest nadawana. ObowiÄ
zek udziaĹu w niedzielnej lub ĹwiÄ
tecznej Eucharystii speĹniajÄ
równieĹź wierni, którzy uczestniczÄ
we Mszy Ĺw. odprawianej w wigiliÄ uroczystoĹci wieczorem (KPK kan.1248 § 1).
Pierwsze przykazanie nakazuje katolikom powstrzymanie siÄ od wykonywania prac niekoniecznych w niedziele i ĹwiÄta nakazane. W dzisiejszych warunkach istniejÄ
jednak sytuacje, kiedy praca zawodowa w te dni jest dozwolona. Wynika to z racji spoĹecznych; musi przecieĹź funkcjonowaÄ komunikacja, sĹuĹźba zdrowia, bezpieczeĹstwo obywateli np.: straĹź poĹźarna, policja, stacje benzynowe, apteki itp. Niestety, w ĹwiadomoĹci wielu ludzi zanika rozumienie sensu dni ĹwiÄ
tecznych. ZwróciĹ na to uwagÄ II Polski Synod Plenarny (1999 r.), mówiÄ
c, Ĺźe: „o powaĹźnej desakralizacji niedzieli Ĺwiadczy organizowanie i podejmowanie w tym dniu dodatkowej pracy zarobkowej, wykonywanie ciÄĹźkich prac w gospodarstwach rodzinnych, dokonywanie zakupów w supermarketach czy na gieĹdach samochodowych”.
4. ZapamiÄtajmy: Pierwsze przykazanie koĹcielne zobowiÄ
zuje katolików do udziaĹu w niedziele i ĹwiÄta nakazane we Mszy Ĺw. oraz nakazuje powstrzymanie siÄ od wykonywania prac niekoniecznych w niedziele i ĹwiÄta. ObowiÄ
zek powstrzymania siÄ od tych prac dotyczy wszystkich katolików, dozwolone sÄ
jednak prace niezbÄdne z racji spoĹecznych. Niedziele i ĹwiÄta powinny sĹuĹźyÄ nie tylko oddaniu czci Stwórcy, ale równieĹź pogĹÄbieniu wiÄzi miÄdzyludzkich (wspólny udziaĹ w liturgii, rodzinny obiad, odwiedziny przyjacióĹ i krewnych czy spacer).
ks. Janusz Ĺniegocki
ĹšródĹo http://katechetyczny.diecezjaplocka.pl/1223,l1.html
|