1. Gdy w katolickiej rodzinie przychodzi na świat dziecko, zwykle w niedługim czasie po urodzeniu otrzymuje ono sakrament chrztu. Katoliccy rodzice, decydując się na chrzest dziecka, pragną zadbać o to, by już u początku życia otrzymało ono najcenniejszy dar – łaskę wiary, prowadzącą do zbawienia.

2. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że Bóg związał zbawienie z sakramentem chrztu (por. KKK 1257). To właśnie ten sakrament włącza do społeczności Kościoła. Ochrzczeni mogą otrzymywać i przeżywać zbawienie, żyjąc w łączności z Kościołem, który od początku pozostaje wierny wielkiemu nakazowi misyjnemu. Zgodnie z nim Zbawiciel polecił chrzcić wszystkie narody „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). W Ewangelii Jezus zapewnił także, iż „kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16,16). Słowa te są wyraźnym potwierdzeniem, że wiara chrześcijańska i chrzest są konieczne do zbawienia.

3. Mimo dobrej woli kandydatów do chrztu, zdarza się, że chrzest niekiedy jest niemożliwy do przyjęcia. Ponieważ jednak jest on konieczny do zbawienia, Kościół naucza o pewnych zastępczych formach, które – nie będąc sakramentem – przynoszą te same owoce, jakie daje chrzest (por. KKK 1258). Formy te to tak zwany chrzest krwi oraz chrzest pragnienia. Chrzest krwi otrzymują męczennicy, którzy ponieśli śmierć za wiarę, zanim otrzymali sakrament chrztu. Chrzest pragnienia natomiast dotyczy katechumenów, to znaczy osób, które przygotowywały się do chrztu i usilnie pragnęły go przyjąć, jednak zmarły w trakcie przygotowań. Kościół wierzy, że zarówno męczennicy, jak i pragnący przyjąć sakrament katechumeni otrzymują owoce chrztu konieczne do zbawienia. W Katechizmie czytamy bowiem, że Bóg, choć związał zbawienie z sakramentem chrztu, „sam nie jest związany swoimi sakramentami” (KKK 1257).

Wierzących często nurtuje pytanie, czy dzieci zmarłe bez chrztu będą zbawione? Kościół poleca takie dzieci miłosierdziu Bożemu podczas przeznaczonego dla nich obrzędu pogrzebu (por. KKK 1261). Jednocześnie „wielkie miłosierdzie Boga «który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni» (1Tm 2,4), i miłość Jezusa do dzieci (...), pozwalają nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu” (KKK 1261).

Ważną kwestią jest także problem zbawienia tych, którzy nie znają Chrystusa i Kościoła. Zgodnie z nauką Soboru Watykańskiego II, Katechizm wyjaśnia, że „Chrystus umarł za wszystkich i (…) powinniśmy utrzymywać, że Duch Święty wszystkim daje możliwość uczestniczenia w (...) Misterium Paschalnym w tylko Bogu znany sposób” (KDK 22, por. KKK 1260). Dodać trzeba, że Bóg ofiarowuje zbawienie tym wszystkim, którzy szukają prawdy i pełnią wolę Bożą. „Można przypuszczać, że te osoby zapragnęłyby wyraźnie chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności” (KKK 1260).

4. Zapamiętajmy: „Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament” (KKK 1257). „Ponieważ Chrystus umarł dla zbawienia wszystkich, mogą być zbawieni, chociaż nie przyjęli chrztu, ci, którzy ponoszą śmierć z powodu wiary (...), katechumeni i wszyscy ludzie, którzy pod wpływem łaski, nie znając Chrystusa i Kościoła, szczerze szukają Boga i starają się pełnić Jego wolę” (KomKKK 262).

Ks. Edmund Makowski

Źródło Katechizm Płocki część II - archiwum