1. W wielu katolickich domach rodzice umieszczają nad łóżeczkiem syna lub córki obrazek Anioła Stróża. Zwykle przedstawiony jest on jako uduchowiona istota ze skrzydłami, strzegąca dzieci przechodzące przez rozwieszony nad przepaścią most. W kaplicy Najświętszego Sakramentu w katedrze płockiej aniołowie, ubrani w szaty liturgiczne, adorują Chrystusa. Na niejednym cmentarzu pogrążeni w bólu rodzice na grobie swego dziecka umieszczają napis: „Powiększył grono aniołków”. Czy rzeczywiście zmarłe dziecko staje się aniołem? Kim są aniołowie? Co o nich wiemy? Czego na ich temat uczy Kościół?

2. Słowo anioł pochodzi z języka greckiego (angelos) i oznacza zwiastuna albo posłańca. Anioł to istota, która nie należy do świata ziemskiego, ale może kontaktować się z ludźmi i wywierać na nich wpływ. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Jako stworzenia czysto duchowe aniołowie posiadają rozum i wolę: są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi. Przewyższają doskonałością wszystkie stworzenia widzialne” (KKK 330). Jan Paweł II nauczał, że „stanowią one jak gdyby najbliższe środowisko Boga” (katecheza z 9 lipca 1986 r.). Biblia wielokrotnie wspomina o udziale aniołów w najważniejszych momentach historii zbawienia. W Starym Testamencie anioł strzegł bram raju po opuszczeniu tego miejsca przez Adama i Ewę (Rdz 3,24); aniołowie objawiali prorokom wolę Boga (Iz 6,6; Ez 40,3) oraz głosili chwałę Stwórcy (Iz 6,2). W szczególności mają oni zleconą troskę o ludzi, o czym najwięcej mówi Księga Tobiasza. Psalmy wręcz zapewniają człowieka: „aniołom twoim rozkazał… aby cię nosili na ręku, byś nie uraził o kamień swej nogi” (Ps 91). W Nowym Testamencie anioł zapowiedział Zachariaszowi niezwykłe narodziny jego syna (Łk 1,19), zwiastował Maryi poczęcie Jezusa (Łk 1,26) i polecił Józefowi udać się do Egiptu, aby uchronić Dzieciątko przed zemstą Heroda (Mt 2,13-19). Ewangelie mówią także o obecności anielskiej podczas czterdziestodniowego postu Jezusa na pustyni (Mt 4,11), podczas modlitwy w Ogrójcu (Łk 22,43), przy grobie Zmartwychwstałego (Łk 24,4) i przy Wniebowstąpieniu (Dz 1,11). Wszyscy Ewangeliści zapisują też, że „Syn Człowieczy… przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi” (por. Mk 8,38).

3. Z analizy tekstów biblijnych wynika, że aniołów jest wielu. Są oni „stworzeniami duchowymi, które nieustannie wielbią Boga i służą Jego zbawczym zamysłom wobec innych stworzeń. (...) Współdziałają we wszystkim, co dla nas jest dobre. Otaczają Chrystusa, swego Pana, służą Mu w szczególny sposób w wypełnianiu Jego zbawczej misji wobec ludzi” (KKK 350, 351). Biblia wspomina o różnych grupach aniołów (chórach anielskich), wymieniając m.in. archaniołów, serafinów, cherubinów, moce, zwierzchności albo panowania. Zapewne to zróżnicowanie wynika ze spełnianych przez nich funkcji. Łączymy się z nimi w uwielbieniu Boga podczas prefacji, śpiewając lub mówiąc: „Święty, święty, święty...”.

Szczególną kategorię stanowią aniołowie stróżowie. Ich opieka nad ludźmi trwa od narodzenia aż do śmierci. Ta prawda wiary nie jest dogmatem, teologowie katoliccy uważają jednak, że jest wiarygodna oraz że można ją uzasadnić na podstawie Pisma Świętego (Mt 18,10) i Tradycji (por. KKK 336). Wielu z nich sądzi, iż nie tylko poszczególni ludzie, lecz również społeczności mają swoich aniołów - opiekunów. W kalendarzu liturgicznym święto Świętych Archaniołów Michała (którego imię oznacza „Któż jak Bóg”), Gabriela („Mocą moją Bóg”) i Rafała („Bóg uzdrawia”), przypada 29 września, a wspomnienie Aniołów Stróżów - 2 października.

Aniołami nazywa Pismo Święte oraz Tradycja te czyste duchy, które – jak mówi Jan Paweł II - wybrały Boga w „podstawowej próbie wolności” (Katecheza z 6 VIII 1986 r.). Pismo Święte naucza bowiem również o aniołach zbuntowanych przeciw Bogu, czyli szatanach (Mt 25,41; 2 Kor 12,7; Ap 12,7-9). Poświęcimy im kolejną katechezę.

Na koniec warto podkreślić, że z jednej strony aniołów nie można usunąć z Pisma Świętego, bo wtedy trzeba by - według słów Jana Pawła II - usunąć całe Pismo Święte, z drugiej nie należy ulegać pewnej współczesnej tendencji, która – choć sama w sobie dobra – zdaje się czasem banalizować kult aniołów przez mnożenie ich wizerunków, upodabnianie ich do postaci dzieci itp. Małe dzieci, odchodząc z tego świata, „nie powiększają grona aniołków”, lecz jako osoby ludzkie - dzięki ofierze Jezusa Chrystusa Boga-Człowieka – wchodzą do grona zbawionych.

4. Zapamiętajmy: Anioł to istota duchowa, która ma rozum i wolną wolę, ale nie ma ciała. Aniołowie zostali stworzeni przez Boga, aby nam pomagać. Naszymi szczególnymi opiekunami są aniołowie - stróżowie. Każdy człowiek ma swego anioła stróża, na którego pomoc może liczyć w trudnych sytuacjach życiowych.

Ks. Janusz Śniegocki

Źródło Katechizm Płocki część I - archiwum