Człowiek w Kościele przyjmuje „logikę ziarna" |
Nasze zjednoczenie ze śmiercią Chrystusa powinno się aktualizować w naszym codziennym życiu przez umartwienie. Taki jest sens chrześcijańskiej ascezy, która w okresie Wielkiego Postu, a zwłaszcza jego schyłku, stawia nam szczególne wymagania. Chodzi o skuteczne uśmiercanie (umartwić równa się uczynić martwym) „uczynków ciała", czyli tego wszystkiego, co jest wynikiem naszych grzesznych skłonności. Praktyka umartwienia w połączeniu z sakramentem pokuty, tak obficie szafowanym w tym świętym czasie, jest naszym umieraniem dla grzechów, aby zebrać obfity plon łaski i zmartwychwstania. Jezus wypowiada jeszcze typowy dla Niego paradoksalny logion: „Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne". Żeby przekonać się o jego prawdziwości, trzeba go po prostu praktykować. Życie stracone to takie, które ucieka od ofiary i wyrzeczenia, trzyma się kurczowo ziemskiego wymiaru i wszystkiego, co posiadamy.
Program duszpasterski Kościoła w Polsce |
|
Gorzkie Żale #5 Kazanie Pasyjne |
|
|